Breaking Hearts (Altagros Series #1)

Kabanata 29

Kabanata 29

Baby

"Anong sasabihin ko sa kanya, sir?"

I almost groaned when I heard faint voices around. Iginalaw ko ang kamay ko at dahan dahang iminulat ang mabigat na talukap.

Nanlamig ako ng maalala ang nangyari. Ang anak ko!

Napahinga ako ng maluwag ng mahawakan ko ang aking tiyan at masiguradong walang nagbago roon.

"Glad your awake, hija." Unang bumungad sa akin ang babaeng doktor sa hospital.

Nakangiti ito ng bahagya pero kalaunan ay nagseryoso. Inilibot ko ang tingin sa loob.

Ang pag-aakalang imahinasyon o kaya'y malikmata lamang ang nangyari kanina ay mali. Nang magtama ang paningin namin ni Migo ay kaagad na bumilis ang tibok ng puso at panlalamig ng mukha ko.

He's clenching his jaw. Kung hindi lamang mukhang nag-aalala ang mata nito ay aakalahin kong galit ito.

"Delikado ang nangyari sayo Mrs. Madridejos. I prefer you to have a bed rest. Hangga't maaari ay limitahan muna siya sa mabibigat na gawain." Baling ng Doktor sa nakatayong si Migo at Ate Chrissy.

I ignored what she called me. What's important to me now is my baby. I'm sure I didn't stress myself kaya bakit nangyari ito? I also did what the doctor said to me.

"I'll make sure of that, doc. Thank you." Baritong boses nito.

I miss him. Ito ang unang pumasok sa isip ko ng magtama ulit ang paningin namin.
Ang malalim niyang mata ay mukhang pagod at nag-aalala. Kita ko ang paggalaw ni Ate Chrissy sa likod nito at nang sulyapan ni Migo ay kaagad itong tumalima paalis ng silid.

Suminghap ako ng makaalis ito. Suddenly, I feel so hot. Ang bukas na aircon ng silid ay tila wala lang. Kabado ako at paniguradong hindi na  makakatanggi sa katotohanan. Hindi ko naman pwedeng sabihin na nakalunok ako ng pakwan kung sakaling magtanong siya.

In the corner of my eyes I saw him seat down on the chair beside me. Mistulang nagkaroon ako ng stiff neck sa nangyari. I stffened when his hand reach out to my hand. Malamig ang kamay nito. Is he nervous or what.

"Look at me, Tali." He whispered it. He seems so tired.

Ang kanyang balbas ay medyo humaba na at pati ang kanyang buhok. Hindi ko ginawa ang hinihiling niya. But then, he hold my chin and tilted my face to face him. I saw his eyes full of worried and longing.

Hinaplos niya ang pang-ibabang labi ko gamit ang kanyang hinlalaki. I closed my eyes at that to stop the tears.

I really wanna go home. Gusto ko nang umuwi sa lugar kung saan ako nararapat.

Hate is a strong feeling but love is stronger. Mas nangingibabaw ang pagmamahal ko sa kanila kaysa sa galit ko.

Alam ko na kapag nakaharap ko ulit si Daddy ay wala na ang galit na kinimkim ko noon. Hindi ko nga lang sigurado kapag si Camilliane na ang usapan.

Nangasim ang sikmura ko sa naalala. Did she gave birth to their child?

I sneered and slap his hand on my chin. Hinarap ko ito ng galit. Ang kanyang mukha ay nagpapakita ng gulat sa ginawa ko. Kontroladong itiniim niya ang kanyang panga at ibinaba ang kamay niyang nakahawak sa akin.

"Umalis kana, Migo." Madiin kong saad.

Slowly, images of him and Cami taking care of their own child hits me. I want to cry the bitterness. Ang awang nararamdaman para sa anak na hindi makakaranas ng ganoon at awa sa sarili dahil kahit kailan ay hindi ko mapapalitan si Cami.