"Dus je denkt hier even de leiding te nemen hier op het internaat?" zegt cash. "Dat denk ik dat wil ik." zeg ik. Hij weet niet met wie te maken heb. "Dan moet er voor vechten." "deal!" zeg ik.
Fay een meisje die van pranks uithalen houd, tekenen en...
Ik wordt al een tijdje getakeld door twee mensen en ik weet eens niet wie het zijn. Alleen dat de ene een man is en de anderen een vrouw. Toen ik naar buiten ging stonden ze alle twee er. Natuurlijk laten hun geen gezichten maar ik zag wel tattoos op hun armen. Ik ben ze aan het natekenen. Ik zag alleen van die man de tattoos.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En dan met potlood
Als ik klaar ben, zie ik dat Alex aan het bellen is met wat jongens. Bart en Ellis met elkaar aan praten zijn. We rijden door een bos. De bomen zijn best wel mooi. Ik denk dat we al een half uur onderweg zijn. Ik kijk op me telefoon ik zie dat er veel reacties zijn. Op me prank account. Zoals waarom een week wachten, laat je gezicht alsjeblieft laten zien of dat ze me nog niet gestraft hebben. "Weet je het zeker dat je bekend wil maken dat je kinderen geadopteerd hebben? Wat als je oude vriend er achter kom. Weet je nog je eigen zoon. Die was ontvoerd en is nu totaal spoorloos." hoor Ellis zeggen. Ze weten eens niet dat ik gestalkt wordt. "schat het komt goed. Je weet dat ik voor hun als aan doen om hun een veilige thuis. Je weet wel. Een beveiliger in de beurt van hun." Waar gaat dit over. Ik ben heel erig verwardt. Wie is die oude vriend en wat doet hij. En wat voor werk doen hun eigenlijk. "Okay. Maar Fay gaat naar het internaat waar familie werkt." "Is goed maar ze moet wel elke weekend komen." "is goed. Ik regeld het wel."
Ik kijk weer naar buiten. Ik blijf met me gedachts ergens anders. Ik weet eens niet wat voor werk hun doen en ik vind het onbeleefd om te vragen. Maar ja dat ben ik nou eenmaal. De auto rit door nog maar kort. Het lijkt alsof we in België zijn. De wegen zijn rot. "Mag ik vragen waar we naar toe gaan?" "Ja hoor. We gaan naar de ardennen. Daar is je nieuwe huis." "Dankjewel Bart." zeg ik. Ik krijg ineens het idee om iets te doen. Ik pak me telefoon en ga naar wattpad. Ik ga lezen. Iets wat me ook bezig hou als me verveel. De auto rit is al snel voor bij. Ik schrik soort van wakker. We zijn bij een villa. Jezus ze zijn wel rijk.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
We rijden op het terrein. Jezus het net geen kasteel. Men wat is dit groot. Alex had zijn telefoon al eerder weg gelegd. Hij kijkt ook met open mond. "Jullie vangen nog vliegen." "Dat is juist lekker." zeg ik. Bart en Ellis schieten in de lach. Ik kan me lach ook niet houden. We stappen de auto uit. Wel lopen naar binnen. "holy shit." zeg ik. De gang is al groot laat staan de woonkamer, slaapkamers en de keuken. Wel lopen naar de woonkamer. Het ziet er modern. Jezus. De tuin. Gewoon bijna 3 voetbalvelden. "Fay je houd echt van vliegen." lacht Alex. Ik geef hem spels een stoot. "Kom dan laat ik jullie de slaapkamers zien en daarna het sport gedeelte."
Na een hele rondleiding is het tijd voor eten. Er is een kok en een schoonmaker volgens mij. Jezus. Het is echt anders dan het weeshuis. "Wat voor werk doen jullie eigenlijk? Als ik zo onbeleefd mag vragen." zegt Alex tijdens het eten. Ik kijk Alex verbaast aan. Dat ik dat ooit uit zijn mond mag horen. "Nou ik ben een chirurg en Ellis is een fotomodel. En gewoon vragen als je meer wilt." zegt Bart. Meteen denk ik aan wat ze in de auto zeiden. "Fay ik zie je kijken dat iets wilt vragen maar niet druf. Vraag gewoon." "Wat is er gebeurt met jullie zoon?" Ze vallen stil. "sorry ik had het niet moeten vragen." zeg ik. "Geef niks. Maar hij is ontvoerd door een oude vriend die een verkeerde kant heb. Hoe heb je dat gehoord?" "ik hoorde een stukje van het gesprek. Ik was wel benieuwd maar ook vond ik het onbeleefd om anders mans gesprekken af te luisteren." "Geef niks maar je weet dat je naar een internaat gaat?" ik knik. "Het is gewoon puur om je veiligheid om daar te zijn. Ik wil niet. Dat me oude vriend weer kinderen gaat ontvoeren van mij." "Hoe heette je zoon?" "Thomas. Hij wordt op 4 september 13 jaar. En we hebben hem al 9 jaar niet gezien."
Wow. "weet je eigenlijk wanneer he jarig bent Fay?" "Nee. Het weeshuis had maar een datum gegeven. Het was de datum wanneer ze voor het vond. Dat is 18 mei." "Hebben ze niks achter gelaten?" "nope. Alleen een knuffel en een dekentje. De knuffel heb ik aan een klein jongetje geven want de had niet en ik vond het zielig." zeg ik. Na nog wat kletsen zijn we van tafel. Ik pak me tekenboek. Ik blader er door heen. "Wow stop even." zegt Bart toen ik bij de arm was. Ik kijk hem vragend aan. "Van wie is die arm?" "Weet ik niet. Ik zie hem vaker samen met een vrouw." zeg ik. Ik zie hem wit worden. Hij slikt even. "Fay je moet nooit naar hun toe gaan. Voor dat je het weet gebeurt het zelfde met je." Ik knik zacht. Bart trek me in een knuffel. "Maar wel mooi getekend." fluistert hij. Ik glimlach.
