What's go wrong

💪🏻🥊30🥊💪🏻

Pov Fay

We rennen naar het veldje. Het is op gras. Er zijn 2 leerraren mee. De mentoor en de coach van de voetbalteam. "Als Fay beter is dan Harm is ze bijna even goed als Zack." hoor ik een jongen zeggen. Van de voetbalteam. De coach komt er aan. Zack komt naast me. "Kom je wel in de voetbalteam?" "Ik weet het niet. De angsten die ik bij me draagt. Ik weet niet of het door elkaar kan." "Ow dus vorige week dinsdag ging het ook niet." zegt hij met op getrek wenkbrauw. Ik geef hem speels een duw. "Okay dan vergeet ik de angst." "Kom dan er bij." "ik denk er over na." "zou top zijn. Dan staan alle jongens versteld als een meisje even goed kan voetballen als de anderen jongens." "Wacht. Zijn er wedstrijden?" "Tegen anderen internaten. Wel jongens. De meiden team is niet jou niveau." "Hoe weet je dat nou?" "Je hebt Harm verslagen." "Ow ja." "Allebij anderen doel." zegt de coach. De coach gooid de bal naar mij. Ik gooi hem terug. "gooi om hoog" zeg ik.

Ik laat Zack de bal pakken. Ik ren op Zack af. "geen straatvoetbal." roept de coach ons na. We lachen alle twee. Ik pak de bal af. Ik ren naar de doel. Zack pakt hem weer af. Zo gaat een tijdje door. Steeds meer mensen komen kijken. Ik voel dat ik moet kotsen. Negeren. Ik schiet de bal in de doel. Omg. Ik heb gescoord. Ik sta versteld. Ik had het niet verwacht. "Je bent goed." zegt Zack. "jij ook. Ik had dit niet verwacht." "Me to." zegt Zack. We gaan weer in onze doel staan. De bal wordt weer om hoog gegooid. Ik ben eerder dan Zack. Ik spel even met de bal. Tot dat ik me blik valt op een. Kut. Ik ren het veld af. Langs de mensen naar de kleedkamers. Ik ga snel in een kleedhok en doe hem op slot. Jace zag me. Voetballen. Ik sluit me ogen. "Fay!" hoor ik iemand roepen. Cash gelukkig. "Fay doe open!" zegt hij. Ik doe de deur zacht open.

"Ik ben bang." fluister ik. Bang dat er iets gebeurt waardoor ik niet meer wilt voetballen. Hij heeft dingen verpest voor me. "Iedereen is ergens bang voor." "Niet jij." "Ik ook. Ik ben bang dat ik voor iemand gevoels heb maar die gene niet voor mij. Zo is er nog wat op te noemen." "Hoef niet. Het is persoonlijk." zeg ik. Ik staar naar de muur. "Zeg gewoon waar je bang voor bent. Anders fluister je het maar." Ik staar nog steeds naar de muur. "Bang dat hij meer dingen van me af pakt." mompel ik. Tranen vullen me ogen. Cash slaat armen om me heen. "Gaat niet gebeuren." fluistert hij. "Weesje! Waar zit je?!" hoor ik hem roepen. Tranen vallen. "Jace wat ben je aan het doen?" "die tering kind die jou ingemaakt pakken!" ik knijp in Cash zijn armen. "Weesje?! Nu zeggen waar je zit!" "Noem haar geen Weesje! Ik geef je gewoon een stomp in je gezicht! Het boeit niks wat mama overzegd." "Dat Weesje verdient de dood." "Nee dat verdient ze niet."

Cash probeert me te suzzen. Ik weet dat Jace gelijk heb. "Zack! Ga nu even van je broer af!" "Justin bemoei er niet mee!" "Zack nu!" "Wacht hier. Ik beloof je dat het goed." zegt Cash en loop de deur uit. Ik doe hem meteen opslot. "Zack rustig! Hij verdient dit niet." "Hij weet niet hoeveel pijn ze door maakt! Door hem is Fay minder gaan eten tot niks!" "Zack ik snap je. Het liefst wel ik hem ook inelkaar slaan. Dat helpt niet. Ook als broer zijnde." zegt Cash rustig. Het is zo over. "Hey Weesje. Je zit daar." zegt Jace. Hij klemt over de hok. "Doe normaal!" "Je weet dat je alleen maar klappen op levert." "Dit doe je gewoon voor de lol." "Weesje toch." Hij slaat me recht in me gezicht. Meer klappen komen. Meer en nog meer. "Fay!" roept Cash ineens. Alles wordt zwart. Zwart van de duisternis.

Pov Cash

Jace is ineens weg. Fack. "Fay!" roep ik en ren naar de kleedhok waar ze zit. "Fay doe open!" zeg ik. Ze doet niet open. Dan maar klimmen. Is zie haar liggen tegen de muur. Fack! Ik zei dat het goed kwam. Ze geloofde me. Dit vergeet ik me zelf niet. "Zack haal nu de docent en Alex!" roep ik. "Fay alsjeblieft." fluister ik. Ik hoor mensen rennen. Alex hurkt naast me. "Waar is die gast!" "Doe niet. Hij blijft wel me broer en dit helpt niet." zegt Zack. "Cash til Fay op en ga mee naar het ziekenhuis. Zack jij regld dat haar mentoor haar ouders bereiken. Alexander of je mag heten. Je zorgd dat die jongen een zwembad verbod krijg." zegt choas denhardt. "Ik kan haar ouders ook bereiken." zegt Alex. "Ben haar pleegbroer." zegt hij. "is ook goed." zegt de docent. "We moeten wel nu gaan. Voor dat het te laat is." Ik til Fay op. We lopen naar zijn auto. Hij start. Fay doe alsjeblieft je ogen open.

Ik staar naar buiten. Al snel zijn we er. Ik zie Bart staan. Hoe dan? Ik stap uit en til Fay uit de auto. Bart komt naar ons toe. Hij steek zijn hand uit naar de docent. "Bart pleegvader van Fay." "Henry een docent op haar school." "Kom." zegt Bart. Bart leid ons naar een kamer. Ik volg hun stilletjes. "Ik neem Fay hier over." zegt Bart. Ik geef Fay twijfelt aan Bart. Dit is gewoon mij schuld. Ik ga op de stoel zitten. Waarom moest ik nou weer Zack gaan helpen tenzij ik de angst in haar ogen duidelijk zag. Ik dacht dat het kon helpen om de jongens weg sturen dat dat hielp. Het boeit me niet dat ik in me zwembroek hier nog zit. "Cash!" hoor coahs denhardt. Ik kijk hem boos aan. Wat moet hij nou weer. "We moeten terug gaan." Ik zucht geïrriteerd. Ik wil bij Fay. Fay gewoon in me armen. Lachen samen om iets gek. Bart komt de kamer uit waar Fay in ligt. "Ik breng Cash wel." zegt hij en knipoog naar me. Ik kijk hem dankbaar aan.