💪🏻🥊4🥊💪🏻

461 10 0
                                    

Pov Fay

Het huis verbaast me steeds. Het is vandaag zondag dus ben ik al 3 dagen hier. Ze hebben al wat bewakers hier voor de stalker. Ze doen er echt als aan om Alex en mij te beschremen. Ze hebben gewonen kleding als Alex of ik weg gaan. Ellis en Bart zijn echt super lief. Ze regelen dat ik de eerst paar weken gewoon naar huis kan en na een maand daar slapen en de weekend bij hun. Ze hebben voor Alex zijn studie geregeld. Hij wou dokter worden. Ow ja bloedprikken heb ik nog niet gedaan. Door een  smoesjes ben ik er onder uit gekomen. "Fay." "Ja Alex." "Je hebt nog geen bloedlaten prikken." "nou en." zeg ik en sta op van uit de gras. Alex kijkt me een beetje boos aan. Hij had gisteren met 3 jongens afgesproken die ook blijkbaar in het weeshuis zaten. Ik weet meer hoe ze heten maar ze kennen mij wel.

Bart komt naar buiten. Ellis is naar een modelen beurs. Ze had gevraagd of ik mee kwam maar ik zei nee omdat modelen niks voor mij is. "Fay waarom wil je bloedprikken ontwijken?" "Nou. Ik hou niet echt om me eigen bloed te zien. Ik val soms flauw." zeg ik. Bart kijkt begrijpelijk. "Kom. Iemand die ik ken doet dat en help je er bij. Alex en ik blijven bij jou. Okay?" Ik knik zacht. Ik wordt op getild. "Alex! Laat me los." "Ik ken je langer dan vandaag. Dus nee ik laat je niet los." Ik kijk hem boos aan. Maar heeft gelijk. Ik wordt op zijn schouder gelegt. "Eet je wel iets?" "Ja. Eten." "Hahaha wat zijn we grappig. Je bent heel erig licht." Ik haal me schouders. Alex zet me weer op de grond maar houdt me voor de zekerheid vast. Hoe goed kent hem me wel niet.

Skip het bloedprikken. Ik ga niet uitleggen want ik vind het zelf Kwaliteit Uiteraard Teleurgesteld

We zijn weer thuis. De man de dat deed was gewoon aardig en zag op het geven moment dat ik wit werd. Hij zei in en uit ademen rust. Ik kneep zelf Alex hand fijn. Was wel grappig want hij had daarna last van zijn hand. Ik lig weer in het gras. Ik heb geen zin om een prank uit te halen. Doe ik wel morgen. Ik kijk naar de lucht. Gewoon mooi blauw met wat wolken. We zijn dicht bij de bossen ook maar ik heb geen om daar naar toe te gaan. "Fay vang." roept Alex. Hij gooit een bal. Ik vang hem en schop hem naar Alex toe. "Pak hem dan." daagt hij mij uit. Ik probeer hem af te pakken. Het lukte bijna. "Jij kon meer oefenen." "moet je niet zo veel tekenen en pranks uit halen." kaats hij terug. Ik ga weer op de bal. Dit keer lukt het wel. Ik hou de bal hoog. "en jij zegt dat je niet kan voetballen." "Dat is waar." We horen ineens geklap. Meteen vang ik de bal en ga bij Alex staan. Het kwam uit het bos. Ik ren er naar toe.

"Fay!" roept Alex maar ik luister niet. Ik zie een groepje jongens staan. Alex komt er aan. Ik doe als teken dat hij stil moet zijn. Ik klim in een boom. "Ik zag een jongen rond de 18 en een meid rond de 16 voetballen bij Bart. Hij heeft nieuwe kinderen." zegt een man rond de 30. Ik zie nu pas de tattoos. Ik klim snel er uit en trek Alex mee. Hij kijkt me vragend na. Ik trek hem naar binnen. Bart kijkt me verbaast aan. "Fay wat is er?" vraagt Alex. Bart kijkt me vragend aan. "Die oude vriend is hier." zeg ik. Ik zie dat Bart meteen de bewakers gereed zet. Alex kijkt me verbaast aan. "Die man stalkt mij langer met zijn vrouw volgens mij. Toen we weg reden bij het weeshuis zag ik tattoos op zijn arm. De zelfde tattoos zag ik bij die man." leg ik uit. Bart weet dat ik het getekend. "Ga gewoon iets buiten doen. Doe alsof er niks aan de hand is. We pakken hem zo." zegt Bart. Alex neemt mij weer naar buiten. De bal ligt nog op het veld.

We gaan gewoon veder voetballen. Ineens komt er een jongetje aan gelopen. Dit is gewoon een game. Alex doet een oortje in. Waarschijnlijk met Bart aan het bellen. Alex gebaart dat ik naar de jongen toe moet lopen. Hij ziet er rond de 9 jaar uit. "Alsjeblieft help me." fluister hij. Hij moet huilen. Ik trek hem in een knuffel. Alex komt er ook aan. "Kom dan brengen we naar binnen." zegt Alex en tilt het jongetje op. Ik blijf even staan omdat iemand hoor vloeken. "Fay kom je nog." "Ja" roep ik en ren naar hun toe. Ik vind dit heel vreemd. Bart kijkt ons verbaast aan. Ik haal me schouders op. Ik blijf me hoofd bij de bossen. Ik pak me telefoon en ga naar buiten. Bart heeft een GPS trekker op me telefoon gezet omdat ik misschien door die zelfde man wordt ontvoerd.

Ik loop naar de bosjes waar het vandaan kwam. Ik hoor niks. Ik kijk of ik iemand zie. Gelukkig niet. Een van de bewakers komt dichter bij. Waarschijnlijk heeft Bart dat gezegd. Ik kijk naar de grond. Ineens zie ik een brief. Ik pak hem op. Ik wel veder lopen maar de bewaker houd me tegen. "Doe maar niet." zegt hij. Ik knik en loop terug. Ik zeg de bewaker gedag. Ik verstop de brief. Bart en Alex zijn met het jongetje bezig. Me hoofd zit ergens anders dan het jongetje. Ik loop naar boven naar me kamer. Ik staar naar buiten. Ik heb zicht op de tuin. Ik zie ineens iets bewegen. Ik zie snel een vrouw en een man. Ik herken die man. Ik pak me telefoon om beter te bekijken. Ik zie dat het de zelfde tattoos heeft. En de vrouw heeft haar arm ook vol met tattoos. Ik ren naar beneden. "die man en die vrouw zijn buiten in tuin." zeg ik. Meteen zie ik dat de jongen grijnst.

🥊💪🏻💪🏻🥊🥊💪🏻💪🏻🥊🥊💪🏻💪🏻🥊🥊💪🏻

De schema is denk ik 2 dagen wel 1 dag niet

What's go wrongWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu