What's go wrong

⚽🌺2.06🌺⚽

Pov Fay

Ik wordt wakker. Ik zie dat ik op het bed heb geslapen. Ik voel aan me nek. Het voelt raar. Damian komt me kamer binnen. "Slim hoor om je telefoon te verstoppen maar niet handig genoeg." "Je hebt me telefoon!" zeg ik. Dit deed pijn. "Ow het apperaatje zit al bij je stembanden." "Wat voor apperaat?" "Kijk als je iets tegen werk is je mooie zang stemmetje weg net als je gewone stem ook." "Aggogante! Oempalompas!" Hij druk op een knop. Meteen pak ik me bij me nek vast. Te fack. "Het werk ook nog." "stelletjes aggogante kut mensen." mompel ik. Damian drukt langer op de knop. Tering tyfus kut ding. Jezus het doet echt bij. Ik krijg kleding naar me hoofd toe gesmeten.

"Aan trekken. Of het knop." Ik kleed me om. Damian staard me de hele tijd aan. Gast mag ik ook even privé. "Waar is me telefoon?" "Nou op dit moment bij de politie." "Waa... Au Waarom?" "moet je niet gaan zeggen dat je ontvoerd ben. Je bent eindelijk thuis." "Mij thuis is alles behalve hier en maffia's. Dus jij ook." zeg ik boos. Ik word bij me nek gepakt en mee genomen uit de kamer. "Je hoeft me niet vast te pakken hoor." zeg ik boos. Ik krijg een klap in me zicht. Fijn kan ik ook van me lijst afvinken. Ik haat hem zo. We komen bij een eetkamer. Ha geen honger. Ik ga op een stoel zitten.

Er wordt brood op me bord gelegd. Ik negeer het. "Wolfke eten!" "Ik heb geen honger." "Je gaat eten!" "Als ik geen honger heb! Heb ik geen honger! Okay!" Ik voel weer pijn in me kil. Kut honden. "Geen zo toon tegen me slaan!" stik lekker in je apperaat. Ik eet niet! "Misschien dat ze straks daar eet." zegt ow ze geweldige vrouw Anne. Proef me sarcasme. Ik rol met me ogen. Ik voel weer pijn. Wedde dat ik binnen een dag geen stem heb. "Ben ik een hond ofzo! Echt wat voor ouders zijn jullie om een facking schokapperaat bij iemands stembanden te plaatsen!" zeg ik. Me stem is nu al Shor. Bedankt. Ik krijg een lang schok. Ik blijf rrchtvoor uit staren. "Echt jullie zijn sowieso geen goede ouders! Jullie verdienen een award. Auplas." zeg ik. Ik kijk Anne aan. Ze kijkt verdrietig. Wacht verdrietig. Het zal allemaal vast wel.

Ik loop van tafel. Ik heb hier geen zin in. "Wolfke!" hoor ik iemand roepen. Ik loop naar me kamer. Ik ga uit het raam kijken. Ik brast in tranen uit. Ik heb echt een kut leven. Ik hoor geklop en de deur gaat open. Ik kijk uit het raam. "Ik wil je iets uitleggen." hoor ik Anne. Ik kijk haar aan. "Wat moet je uitleggen." "Ik werdt gedwongen door me ouders om met Willem te trouwen. Willem was de maffia baas al. Me ouders werkte voor hem en hun moesten bevelen op volgen. Willem wou mij hebben en heeft me een paar keer verkracht. Een van de verkrachtingen kwam Damian." Ze zucht. Wat probeert ze te zeggen.

"Willem wauw alleen maar zonen. Toen ik was bevallen van Damian begon hij weer me te verkrachten en ik kon niks doen. Me ouders bleven aan zijn kant staan. Toen hij me te huwelijk had gevraagd die nacht wist ik. Ik wordt als een pop gebruikt. Ik doe gewoon mee. Ik voelde me slecht maar kon er niks aan doen. Na dat de bruidloft was geweest kwam ik er achter dat ik zwanger was van een tweeling. De ene is naar een weeshuis en de anderen is na een paar dagen naar Amerika gegaan." Ik kijk haar niet begrijpelijk aan. "Je bent een tweeling Fay." "Waarom noem je Fay?" Jezus dit doet pijn. "Je bent het gewend. Ik wil hier weg en me zoon gaan zoeken." "Waarom doe je dat niet?" "Omdat hij me ook soort van vast houdt. Praat even niet." Ik kijk haar niet begrijpelijk aan. Over me stem begrijp ik maar wordt ze hier vast gehouden.

"Willem die laat mij niet meer gaan." "Hoe..." "jij praat niet." We moeten lachen. Dit doet ook al zeer. "Het spijt me. Ik kon hun niet tegen houden met het apperaatje. De sarcasme heb je van je vader en het creatieve heb je van mij." Ik knik. "Meiden komen!" hoor ik. "Die is heel gezellig." Ik schud me hoofd. We moeten lachen. Ik wordt weer bij me nek vast gepakt. "Ben ik een kat ofzo? Eerst een nep hoer daarna een hond en nu een kat. Mens maak een keuze!" zeg ik boos. Ik voel weer pijn. Het is erger dan normaal. Ik zak door me knieën. Ik wordt naar de auto gesleurd. Ik wil iets zeggen maar komt geen woord door me kil. "Waarom doen jullie dit bij haar! Laat haar gaan!" hoor ik Anne zeggen. Wacht ze komt voor me op.

Ik wordt in de auto gezet. De deuren gaan meteen opslot. Ik zie dat ruzie maken. Ineens stap Damian achter het stuur. Ik blijf kijken. Ik zie dat Willem een klap geeft aan zijn 'vrouw'. Ik schrik. Hij komt naar ons toe lopen en doet de deuren open. Anne ligt op de grond. Dit kan je gewoon niet doen. Ik zie dat we wegrijden. "Moeten we niet haar meenemen?" vraagt Damian. "Ze blijft thuis die slet!" "Je hebt zeker je hart verloren in je geboorte." mompel ik. Ik zie dat Damian zijn lach in moet houden. Ik voel weer die klote ding. "Ik verkracht je zo weer!" wacht. Hij heeft me verkracht. Nu gaat me woeden koken. Damian doet een raampje om hoog. Slukkels. Ik zie dat we in de stadt rijden. Ik pak een ding waar je je ruimt kapot slaat. (weet niet hoe dat ding heet.) Ik sla vol tegen de ruit. Glasscherven vliegen. Nu of nooit. Ik klem uit het raam. Ik zet me voeten op de grond en begin te rennen. Ik ren een groot warenhuis in. Ik zie dat Damian en Willem er ook in rennen. Fack. Er rennen 2 mannen met hun mee. Wow nooit gedacht. Echt niet dat ze de maffiabaas zijn.