What's go wrong

⚽🌺2.19🌺⚽

Pov Fay

Ik loop over de gangen van de slaapkamers. "Fay." Hoor ik achter me. Ik draai me om. Ik zie Lindsey. "Hey." zeg ik en loop naar haar toe. "Kom." "Okay." zeg ik. We lopen jaar huisje binnen. "Dus vertel wat je afgelopen 3 jaar heb gedaan." zegt ze. Ik moet lachen. "Voetballen." "jo meen je die." "Yup." zeg ik.

Ik loop naar me eigen huisje. Ik doe de deur open en meteen alle ogen op me gericht. "Hoi en doei." zeg ik en loop naar me eigen kamer. Dat was het plan. Ik wordt een kamer in gesleurd. Ik zie dat het Henry is. "Ik zei toch dat ik je ga pakken." zegt Henry. Ow kut. Ik zie dat het rond een uur of 10 is. Ik voel dat Henry in me polsen knijpt. "Henry alsjeblieft. Laat me gaan." "Vertel dan je echte naam!" "Dat is gewoon Fay." Henry knijpt me polsen fijner. "Henry je doet me pijn." zeg ik. Hij grijnst alleen. "Naar je kamer. Wacht tot dat iedereen slaapt en kom dan terug." zegt hij. Hij komt dichter bij. "Trek iets mooi dun aan." "Ik draag wat ik zelf wil." "Je wilt toch niet de je biologische vader vrij komt en ik je als nog gebruikt." fluistert hij. Ik versteen helemaal. Henry grijnst. "De keuze is aan jou." zegt hij en brengt me zijn kamer uit. Ik loopt meteen door.

Hoe weet hij dat ik Wolfke wordt genoemd door me biologische vader. Ik doe me deur open en meteen dicht als ik binnen ben. Ik ga tegen de deur zitten en barst in tranen uit. Ik haat als mensen me pijn doen. Iemand klopt op me deur. "Fay gaat het?" hoor ik Justin bezorgd zeggen. "Ga weg!" fluister ik. Ik doe me deur opslot. "Fay ik wil je er voor je zijn." "Weet wat ik wil?!" "Dat ik weg gaan maar ik blijf omdat ik weet je hebt iemand nodig." Ik ga weg bij de deur en ga op me bed liggen. Ik laat tranen. Waarom moesten ze mij adopteren. Dan was ik niet hier. Wacht Alex kan nu in Amerika zijn.

Me: Alex ben al in Amerika?
Zeehond: Ja, hoezo?
Me: Kan ik naar jullie toe komen?
Zeehond: je hebt Examens Fay. Gaat dat wel?
Me: Ik meld me ziek. Ik wil gewoon even bij jou zijn.
Zeehond: Ik kom je morgen wel ophalen.
Me: maar ik wil nu!!
Zeehond: Sorry ik wil je examens niet verpesten.
Me: okay. Tot morgen
Zeehond: tot morgen. Ik ben er rond 2 uur.
Me: is goed.

Ik ga in me kussen liggen met me hoofd. Ik hoor dat iemand via dat badkamer binnen komt. Ik voel dat me bed in wordt gedeukt. Iemand vrijft over me rug. Ik wil niet dat Henry me lichaam ziet en ook dat die gek ontsnapt maar dat gebeurt toch. Waarom gebeurt het niet bij iemand anders of had Jace me echt laten verdrinken. Dan was dit niet gebeurt. "Fay ik wil iets voor je doen alleen ik weet niet wat." hoor ik Justin zeggen. Great. Hij het dus. "Je kan niks doen." mompel ik. "Er zit je iets dwaars." zegt  Justin. Ineens pakt hij me handen. "Okay van wie zijn hand afdruk staan er op je hand!" zegt Justin boos. Ik blijf stil. "Fay zeggen!" "Henry." mompel ik. "Nu ben ik klaar met hem!! Fay je slaapt bij Ace vannacht." zegt Justin. "Waarom mag ik niet op me eigen kamer slapen?" "Omdat als er iets gebeurt. Hij je kan beschremen." zegt Justin.

Ik wordt binnen boos. "Ik wil naar huis." mompel ik. "Fay je hebt Examens en je doet mee aan world of dance wedstrijd. Je kan niet naar huis." "Waarom moest ik geadopteerd worden. Had me in de weeshuis laten rotten. Dan was dit allemaal niet gebeurd." Ik ga zitten. "Ellis en Bart zagen dat je moeilijk had. Ze vonden jou speciaal. Denk niet de je een nietsnut ben." "Dat denk ik niet maar dat weet ik." zeg ik. Ace komt me kamer binnen. Justin loopt naar Ace en fluister iets tegen hem. "Zeg het ook tegen de anderen. Geen Henry." zegt Ace. Ace komt naast me zitten op me bed. Hij slaat meteen armen om me heen. "Je mag je avond eten over slaan." mompelt Ace. Ik kijk hem verbaast aan. Ik kruip dichter tegen Ace aan. Veilig.

Skip de nacht

Ik wordt wakker door een wekker. Sind wanneer heb ik een wekker. "Fay opstaan." hoor ik Ace zeggen. Ik draai me om. "nog heel even." zeg ik. "Ik heb je al langer laten liggen. Ik ben al een uur op." zegt Ace. Ik zucht en ga op het bed zitten. Ik zie dat hij aan zijn bureau zit. Ik loop naar hem toe en geeft hem een knuffel. Ik laat hem los want ik zie tekeningen op zijn bureau liggen. Ik pakt het op en kijk er naar. Ze zijn mooi en met alleen grijs potlood getekend. "Je hebt talent." zeg ik. Ace glimlacht. "Ik doe het al toen iets veranderd in me leven. Ik had iets waardoor ik ging tekenen." "Wat is dat?" vraag ik voorzichtig.

Ace kijkt naar buiten. "Ze hadden een ziekte bij me ontdekt. tbc is het." "Wat is tbc?" "Tuberculose. Dat komt meestal voor in Egypte maar ik heb het ook gekregen." "Jongen uit Amerika die een Egyptische ziekte krijgt." Ace knikt. "zo stond ik in het nieuws en ging wereldwijd. Vooral toen ik gesnees was." "Ik was altijd benieuwd wie die jongen was. Ik had medelijden. Ik liet het niet merken in het weeshuis maar in me hart wel." zeg ik. Ace glimlach zwak. "Ik ben door een tekening die ik heb gekregen van een meisje. Door dat ben ik  tekenen." zegt Ace en haald een mapje uit zijn la. Hij geeft de tekening van mij. Ik laat hem vallen. Dat is mij tekening. Ace raap hem op. Ik zie dat er bloed er nog steeds op zit. Door het bloed weet ik dat het die van mij is. "Hij is mooi maar waarom zit er bloed op?" "Dat weet ik niet. Ik weet alleen dat wie dit ook heeft getekend het is mooi."

Happy new year 🎉🎊