Trouble Maker [Jiyeon&Tao] COMPLETED

Chapter [45]

Hurt

"Kai! Just leave. Leave!" Nanginginig kong sigaw sakanya.

"He never love me! Ginago niya lang ako. Just leave! Leave!" Sigaw ko sakanya at tinulak siya palabas nitong dressing room ko.

Pero humarang siya at kinuha niya ang dalawang kamay ko para pigilan ako. "Just, leave! Kai. Leave!" Utos ko dito habang nanggigilid na ang mga luha ko. "Jiyeon! Please. Pigilan mo si Tao!" Aniya

Hindi ko siya pinakinggan. Buong pwersa ko siyang tinulak palabas nitong dressing room ko. Mabilis kong ni-lock ang pinto at sumandal doon.

"Ji! Please naman oh. Ji! Ikaw lang 'yong makaka-pigil sakanya!" Sigaw niya.

I really don't know if someone heard us, hindi ko na alam kung ano mangyayari bukas sa career ko sa mga nangyayaring 'tong ngayon.

Tumawag ako kay Lance at sinagot naman niya 'yon agad. Sinabi ko sakanya kung ano ang nangyayari ngayon. Ilang sandali pa narinig ko nalang ang barumbadong pakiki pag-usap ni Kai sa mga security guards dito sa kumpanya.

Pero hindi kilalaunan ay nawala rin 'yon. "Jiyeon, open the door. Let's talk." Katok ni Lance.

"Leave me alone for now, Just leave me alone." Umiiyak kong tugon sakanya habang naka-yakap sa aking sarili.

Pumikit ako ng mariin at sunod sunod ang pag-agos ng luha sa aking pisngi. Nanginginig ang mga balikat ko hahang tahimik akong umiiyak dito.

Bakit sa lahat ng pweding tumutol sa kasal niya ay bakit ako pa? Paano kung tumutol nga ako pero tinuloy niya padin? Diba ako parin ang pinaka masasaktan sa huli at mag-mumukhang tanga? Diba.

Hanggang ngayon ba ay gagamitin parin ako para sakanya? Hindi pa ba sapat 'yong katawan ko 'noon? At 'yong damdamin ko na hanggang ngayon ay nasasaktan parin dahil sakanya? Hindi pa ba sapat 'yong sakit na naramdaman ko? Yung sakit na nararamdaman ko?

Hindi pa ba sapat 'yon?

Minsan iniisip ko nalang na sumuko, Kung hindi nga lang ako siguro nabuntis ay tiyak kong nasa tahimik na akong lugar ngayon. Nakakapagod din, pagod na pagod na ako sa kanilang lahat.

Dapat nga talaga ay hindi nalang kami umuwi dito ni Sabrina, kapag natapos lang ang school year niya dito ay aalis na kaming mag-ina. May ipon naman narin ako kahit papano.

Huminga ako ng malalim at nag-palit na ako ng damit. Tinignan ko ang sarili ko sa malaking salamin dito na puro ilaw sa gilid.

Tumunog ang cellphone ko at sinagot ko naman agad 'yon. "Hello? Luhan.." Sagot ko.

"Thank you for everything, Mommy Ji, Just always take care okay? Nasa condo mo si Chi and Sabrina." Sabi niya sa kabilang linya.

Kumunot agad ang noo ko. "Wait. Asan ka ba? Luhan! Magsu suicide ka ba?!" Natataranta kong tanong at hindi na mapakali dito sa dressing room.

Tumawa siya ng mahina. "Gago, hindi. I'm going to my grandma. I'm going to states. Mas mainam nadin siguro 'to. She's getting married today." Sagot niya

Kumunot ang noo ko. Tinignan ko wrist watch ko at ngayon nga pala ang kasal ni Tiffany. Ganoon nalang ba 'yong sa kanila? She totally believed na anak namin ni Luhan si Sabrina? Oh god!