Έρωτας, Αναρχία και Πυρομανία [ʟ.ᴀ.ᴘ]

🌹8🌹

Ιωάννας(Άννυς)POV

Ήταν ένα ωραίο πρωινό. Τα πουλάκια κελαηδούσαν. Ο ήλιος φορώντας τον χρυσό του μανδύα εισέβαλε στο δωμάτιο μου σαν κλέφτης και εγώ....

Εγώ έπρεπε να πάω σχολείο. Δηλαδή ΕΛΕΟΣ!

Έλεος ζωή! Έλεος κάρμα! Έλεος τιποτένια ανθρωπότητα!

Είμαι σίγουρη πως εκεί σε μια σκονισμένη, μουχλιασμένη και βρώμικη γωνία κάθεσαι οκλαδόν και τρίβεις συνωμοτικά τα χεράκια σου απάνθρωπη, άδικη, τιποτένια ζωή!

Γελάς με τον πόνο μου μωρή πατσαβούρα!

Παναγιά! Μιλώ σε άυλα όντα!

Ερώτηση.

Αν έχω την εντύπωση πως μου απαντούν μερικές φορές, είναι κακό;

Ω ναι πολύ κακό!

Λοιπόν και τέλος πάντων στοπ το παραλήρημα!

Επανέρχομαι. Που είχαμε μείνει;

Καλέ που είχαμε μείνει;;;;;;

* Οι αναγνώστες κοιτιούντε μεταξύ τους και ανασηκώνουν ώμους*

Α ναι βρε εκεί που όλα πάνε όμορφα και ωραία και εγω πρέπει να πάω να θυσιαστώ....εεε.....να διδαχθώ εννοούσα.

Ναι ναι. Να διδαχθώ χρήσιμα, ουσιώδη πράγματα με βαθυστόχαστο νόημα που θα μου χρησιμεύσουν στο απώτερο μέλλον και θα συμβάλουν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και γενικότερα του ανθρώπινου είδους.

Ωω έλα τώρα! Σοβαρά;!

Γιεπ!

Τι σοβαρά τα λες;! Όντως πιστεύεις ότι θα μας χρησιμεύσουν αυτά που μας μαθαίνουν;;;

Μα φυσικά! Δεν το ξέρεις πως για να δεις αν σου έδωσε σωστά τα ρέστα ο γκαβός ο περιπτεράς πρέπει να ξέρεις την τετραγωνική ρίζα του 169; Που παρεμπιπτόντως δεν θυμάμαι ποια είναι!

Μωρή τσουράπω με δουλεύεις τόση ώρα;;;;

Γιεπ

Αγκαμήσου!

Να πας αθεόφοβη!!!

*Εγώ που μόλις έστειλα τον εαυτό μου να κάνει ανήθικα σιχαμερά πραγματάκια και δύο φορές μάλιστα!*