Έρωτας, Αναρχία και Πυρομανία [ʟ.ᴀ.ᴘ]

🌹12🌹

Ιωάννας(Άννυς)POV

Βγαίνω από το σπίτι με σκοπό να πάω στο σουπερμάρκετ και να θέσω το μεγαλοπρεπές σχέδιο " ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΗ ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΟΥΣ" σε λειτουργία.

(Οκ το παραδέχομαι ο τίτλος ήταν δική μου έμπνευση.)

Διασχίζω την αυλή και προχωρώ στο πεζοδρόμιο κοιτώντας μέσα από ένα καθρεφτάκι πίσω μου.

Επαγγελματικά πράγματα,όχι αστεία!

Όχι παίζουμε, δεσποινίς Γκόλφω.

(Και κάπου εδώ να σας γνωρίσω την Γκόλφω,την συνείδηση μου)

Κοιτώ ά-κ-ρ-ω-ς διακριτικότατα και παρατηρώ ένα μαύρο αυτοκίνητο που οδηγά νωχελικά λίγα μέτρα μακριά μου.

Και ναι ρε θεέ της τραγικής σύμπτωσης, ναι μωρή θεότητα που έκανες ακριβώς αυτό που ήθελα.

Ο τύπος είναι με αυτοκίνητο!!! Όπως προέβλεπε το σχέδιο!!!

Ανοίγω το κινητό και πληκτρολογώ στα γρήγορα.

"Το κάρμα μας αγκαπά. Ο δικός μου είναι με αυτοκίνητο. Προχωράω όπως κανονίσαμε;"

Ως απάντηση λαμβάνω δύο ομόφωνα ναι και ένα έξτρα μύνημα από την Άρια

"Αν δεν τα καταφέρεις σου υπόσχομαι η κηδεία σου να είναι υπέρλαμπρη σαν και εσένα"

Παραλίγο να με πάρουν τα ζουμιά, αλλά σκούπισα στα γρήγορα τα βουρκωμένα μου μάτια. Δεν έχω χρόνο για συναισθηματισμούς. Έχω ένα σκοπό, ένα καθήκον, μια υπόσχεση να φέρω εις πέρας!

Μπαίνω στο σουπερμάρκετ και περιπλανιέμαι στους διαδρόμους για πέντε λεπτά. Γεμίζω το καλάθι μου με σοκολάτες και τελευταία στιγμή πριν πάω στην ουρά του ταμείου ρίχνω πάνω από τις σοκολάτες ένα προϊόν που σκέφτομαι εδώ και καιρό να δώσω στον Νίκο ως δώρο.

Βγήκα έξω και έψαξα με το βλέμμα μου το αυτοκίνητο. Σταθεροποίησα τις σακούλες στα χέρια μου, προσευχήθηκα από μέσα μου στον Κύριο (που όλα τα σχωρνάει) και με βηματισμό γεμάτο αυτοπεποίθηση πλησίασα στο αυτοκίνητο του.

Μιλούσε στο τηλέφωνο και μου έκανε ακόμα πιο εύκολο αυτό που ήθελα να κάνω. Πλησίασα και άλλο.

"Έλα ρε μωράκι μου αφού σου είπα δεν μπορώ σήμερα.....Πες μου τι φοράς....αχ μωράκι μου μη μου τα λες έτσι μπορεί να είμαι νέος, ωραίος και παίδαρος αλλά θα το πάθω το εγκεφαλικό!"

Στριφογύρισα τα μάτια μου και πήρα και τις δύο σακούλες στο ένα χέρι ανοίγοντας με το άλλο την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου. Κάθισα στο πίσω κάθισμα και ακούμπησα τις τσάντες στα πόδια μου.