Έρωτας, Αναρχία και Πυρομανία [ʟ.ᴀ.ᴘ]

🌹18🌹

Ιωάννας(Άννυς)POV

"Μωρό μου...μωρό μου ξύπνα.",μου λέει η μάνα μου δίπλα από το αυτί μου σκουντώντας με.

"Αφήστε με επιτέλους να παντρευτώ τον πρίγκιπα με τον μονόκερο στο όνειρο μου! Γιατί με ξυπνάτε πάντα στο καλύτερο;!",γκρίνιαξα και τράβηξα τα σκεπάσματα προς τα πάνω κουκουλώνοντας με μέχρι το κεφάλι.

Γες πάντα ήθελα να ψοφήσω και οι εφημερίδες να γράψουν :" Άφησε την τελευταία της πνοή από ασφυξία, τυλιγμένη σαν γιουβαρλάκι."

"Το ξέρεις ότι ο πρίγκιπας δεν πρόκειται να έρθει πάνω σε μονόκερο έτσι;",γέλασε και με ξεσκέπασε.

"Το ξέρω. Το πιο πιθανό είναι να έρθει με ποδήλατο ή στο τσακίρ κέφι με κανένα GLX.",διαπίστωσα και άνοιξα τα μάτια μου.

Που γαμώ ποιος άνοιξε το παντζούρι τέρμα;! Κλείσε ρε μαλακισμένο με στράβωσε ο ήλιος.......

Ρε γιατί δεν μπορώ να τηλεπικοινωνήσω με το παντζούρι;;! Γαμώτο χάλασε! Μια χαρά λέγαμε τα νέα μας προχθές!

"Σήκω υπναρού μου. Πρέπει να πάω για δουλειά και σήμερα θα έρθει ο καινούργιος κηπουρός. Πρέπει κάποιος να τον υποδεχτεί.",λέει γλυκά η μανουλίτσα μου χαϊδεύοντας μου την πλάτη, αυτή που της γύρισα όταν άλλαξα πλευρό.

"Τι τον θέλουμε τον κηπουρό;! Μια χαρά είμαστε και εμείς και τα λουλούδια μας.",παραπονιέμαι και προσπαθώ να ξανακοιμηθώ αλλά ο ύπνος μου έφυγε.

Έι που πας;! Γύρνα πίσω ύπνε!!! ...... Φιού......Για ύπνος πολύ γρήγορα δεν τρέχεις;;;

"Μωρό μου εσύ είπες στον μπαμπά να προσλάβει κάποιον να φροντίσει τον κήπο και την πισίνα. Το ξέχασες;", μου υπενθυμίζει μια μικρή λεπτομερειουλίτσα που είχα όντως ξεχάσει.

Ουπς, εγώ το ζήτησα. Χίχι.

"Καλά. Σε λίγο.", της υπόσχομαι και ξανακλείνω τα βλέφαρα μου.

"Μην μου λες σε λίγο. Σε ξέρω εγώ θα σε πάρει πάλι ο ύπνος, ο άνθρωπος θα χτυπά μια ώρα την πόρτα, θα ξυπνήσεις από το θόρυβο, θα βρίζεις θεούς και δαίμονες, θα κατέβεις με τις πιτζάμες, θα ανοίξεις, θα είναι κανένας κούκλος και εσύ εκείνη την στιγμή θα είσαι σαν παραμορφωμένο τέρας. Ύστερα θα κλαίς τη μοίρα σου και θα λες :«Γιατί δεν σηκώθηκα όταν μου έλεγε η μανούλα μου;».", λέει μονοκοπανιά και μένω παγωτό βανίλια με κομματάκια σοκολάτας.

Φακ! Όντως με ξέρει πολύ καλά!

"Οκ. Με έπεισες!", λέω με νεύρα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεσκεπάζομαι, κατεβαίνω από το κρεβάτι μου με έναν πήδο, φορώ τις λαγουδένιες μου παντόφλες και κατεβαίνω κάτω για να πάρω πρωινό.