Έρωτας, Αναρχία και Πυρομανία [ʟ.ᴀ.ᴘ]

🌹6🌹

Ιωάννας(Άννυς)POV

"Και τώρα πως στον άνεμο θα γυρίσουμε πίσω;;;!!!"

Στεκόμαστε και περιεργαζόμαστε το χώρο γύρω μας. Τι κατσάβραχα είναι αυτά;;! Δίπλα στο τσιμεντένιο πλάτωμα ,που απλώνεται μπροστά από το παμπάλαιο κτήριο με τους αναρχικούς, υπάρχει ένας δρόμος και και τρεις λάμπες της ΔΕΗ. Η μια τρεμοπαίζει και αργά ή γρήγορα θα σβήσει και ο μίσος δρόμος θα βυθιστεί στο σκοτάδι.

Η γεμάτη σκουριά πόρτα τσιρίζει αργά και βασανιστικά στα αυτιά μας, καθώς την σπρώχνουν.

"Άντε μαλάκα. Φτηνά τη γλίτωσες την σημερινή πίπα.",λέει ο Νίκος και χτυπά την πλάτη του τύπου που χτύπησε την Μαρ.

"Αν εννοείς το ότι δεν έφυγα με τον πούτσο στο χέρι, ναι μάλλον την γλίτωσα."

Συζητούσαν (ο θεός να τα κάνει αυτά που άκουσα συζήτηση) δίπλα στην μισάνοιχτη πόρτα και φαίνεται πως δεν μας είχαν πάρει χαμπάρι που τους κοιτούσαμε.

Νταξ εμένα να μην με δουν που είμαι πρώτη ξαδέλφη της Στρουμφίτας το βρίσκω λογικό. Την Μαρ που  είναι δύο μέτρα κορίτσαρος πως γίνεται να μην την είδαν;;; Πωπω έχουν πρόβλημα με τα ματάκια τους! Εγώ παιζάκια θα σας δώσω λεφτάκια να πάτε στον γιατρούλη!

"Τα λέμε ρε."

"Την κουκούλα θα μας την επιστρέψεις;",ρωτάει ο Νίκος χαζογελώντας.

"Α ναι ρε."

Και εκεί που πάει να βγάλει την κουκουλίτσα να δούμε την φατσουλίτσα...

"Τι στον πούτσο κάνετε εσείς εδώ πέρα εδώ και μισή ώρα;;!", φωνάζει ο Νίκος.

Ναιπ μας είδε. Και...Ώπα!! Τι εννοείς μισή ώρα;;! Κοίταξα τα κορίτσια και κατάλαβα από το ύφος ότι ακριβώς το ίδιο αναρωτιόντουσαν.

" Ρώτησα την στον πούτσο κάνετε εδώ!"

"Περιμένουμε την Πούλια και τον Αυγερινό.",λέει σαρκαστικά η Άρια.

Ειλικρινά ώρες ώρες την θαυμάζω αυτή τη κοπέλα. Άκου την Πούλια και τον Αυγερινό . Οι φάτσες τους ήταν τόσο αστείες, έμοιαζαν με καθυστερημένες καμήλες.

"Τι πράγμα;; Ποιοι είναι αυτοί;; Τι ξέρουν για μας;;"

"Εμ Νίκο, νομίζω αυτοί είναι αστερισμοί."