Έρωτας, Αναρχία και Πυρομανία [ʟ.ᴀ.ᴘ]

🌹17🌹

Μαριλένας (Μαρ)POV

Πετάγομαι σαν δαιμονισμένη από το κρεβάτι. Όχι! Όχι! Και όχι! Αρπάζω το ξυπνητήρι και το ταρακουνάω.

"Γιατί μου το έκανες αυτό;! Σε εμπιστεύτηκα!! Γιατί;;!!", κλαίω και το χτυπώ.

Όχι νταξ το παράκανα. Αλλά ρε γαμώτο τι στο καλό έπαθε;! Αυτό λειτουργούσε μια χαρά μέχρι χθες. Πάει την έχασα την πρώτη ώρα!

*Ρίχνει μια φευγαλέα ματιά στο ρολόι*

"Χριστέ μου! Και την δεύτερη!",αναφωνώ και πηδάω από το κρεβάτι.

Αφού μπουρδουκλώνομαι λίγο στη διαδρομή μέχρι το γραφείο μου,αρπάζω τα βιβλία μου και τα χώνω σε μια τσάντα, το κινητό μου στην κωλότσεπη, πλένομαι στα γρήγορα και φεύγω από το σπίτι.

Ευτυχώς οι δικοί μου έλειπαν από νωρίς το πρωί στη δουλειά. Έτσι και μάθαιναν τι ετοιμάζομαι να κάνω τώρα θα ήσασταν πάνω από το μνήμα μου και θα κλαίγατε σπαρακτικά που χάθηκε ένα από τα καλύτερα παιδιά, μια από τις ομορφότερες κοινές θνητές.

#ψωνιοεπειδημπορω

Φτάνω στην καφετέρια, που τα τελευταία χρόνια έχουμε κάνει στέκι με τις κολλητές μου και τους αφήνω από ένα μήνυμα για να τους ενημερώσω. Ελπίζω μονάχα να το έχουν και οι δύο στο αθόρυβο για να μην χτυπήσει η ειδοποίηση την ώρα του μαθήματος.

Σήμερα έχει καλό καιρό και επιλέγω ένα τραπέζι στον εξωτερικό χώρο του μαγαζιού όπου ο κόσμος είναι και λιγότερος. Ακουμπώ την τσάντα μου στην διπλανή καρέκλα και βγάζω έξω τα βιβλία μου και τα γυαλιά μου.

Πιάνω τα μαλλιά μου με ένα κόκκινο Scrunchie και φοράω τα γυαλιά μου με το ένα χέρι ενώ με το άλλο βγάζω ένα στυλό από το μπροστινό τσεπάκι της τσάντας.

[...]

Διαβάζω εδώ και μια ώρα χωρίς διακοπή. Αφήνω το στυλό μου και περιστρέφω τον αυχένα μου τεντώνοντας τον. Λέω να κάνω ένα διάλειμμα πέντε λεπτών. Τρώω ένα κουλουράκι, από αυτά που μου άφησε νωρίτερα μια σερβιτόρα με πυρόξανθα μαλλιά, χαζεύοντας τους περαστικούς στον δρόμο.

Τότε είναι που παρατηρώ ότι η καφετέρια απέχει μόλις λίγα μέτρα από το συνεργείο που εργάζεται ο ακατανόμαστος. Κοιτώ προς τα 'κει χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, όταν αυτός βγαίνει έξω κρατώντας ένα τσιγάρο στο χέρι.

Γυρίζω απότομα το κεφάλι μου για να μην συναντηθούν τα βλέμματα μας, μα το κεφάλι μου έχει άλλα σχέδια και γυρνά ξανά προς το μέρος του για να αντιληφθώ πως ήδη με κοιτά και εκπνέει επιδεικτικά καπνό από το στόμα.