asisstant ° myg

2°

Keyifli okumalar çiçeklerim 🌼

Taehyung beni rahatlatmak için gülümseyip kapıyı tıklatmıştı.

İçeriden 'gir' komutunu duyduğumuz da kapıyı açarak içeriye girmiştik.

Tamamsakinimkesinlikle

"Hey, merhaba hyung!"

Taehyung neşeli bir giriş yaptığında artık odayı incelemeyi kesip karşımda ki patronuma sabitledim bakışlarımı.

Bir dakika?

İyi de bu adam genç?

Ayrıca yakışıklı da, bembeyaz teni siyah saçları ve siyah takım elbisesiyle adeta bir uyum içindeydi.

Tanrım!

Peki gözleri?

Kedi gibiydi.

Al eve besle, bu adam mı huysuz, sert, kaba,  bilmem neydi?

"Tatatataaam~ işte yeni asistanın hyung!"

Taehyung eliyle beni bir çiğköfte misali Bay Min'e sunduğunda gülümseyip eğilerek selam verdim.

Ama adam yüzüme 5 saniye bakmaya bile tenezzül etmeden başını sallamıştı umursamazca.

Kesinlikle huysuzun teki.

Zaten Sarah'a güzellik nerde..?

"Kendini tanıt istersen, Sarah."

Taehyung gülümseyerek konuştuğunda kaçmış moduma geri dönerek gülümsemiştim bende.

"Merhaba! Ben Choi Sarah, Bay Min. Bu da CV'm." diyip biraz ilerleyerek elimdeki dosyayı masaya bıraktım.

Hadi ama..

O bibloyu neden oraya koyarsınız ki?!

Düşmek için bahane arıyor sanki.

Düşürdüğüm bibloyu düzeltip Bay Min'e baktım.

O da bana bakıyordu, nihayet.

Suratımıza bakması için bibloları mı devirmemiz lazım?

"Özür dilerim." diyip geri çekildim.

"Sıkı çalışacağım!"

Birden bağıdığımda Taehyung gülmüştü, Bay Min ise mimik dahi oynatmadan CV'mi inceliyordu.

Cv'yi bir kenarı atıp bilgisayarda ki işine geri dönmüştü.

"Gel benimle."

Deri sandalyesinden kalkıp yürümesiyle neye uğradığımı şaşırmıştım. Çok hızlı yürüyordu, hızına yetişmeye çalışırken birden durmasıyla başım sırtına çarpmıştı.

Şimdi boku yedim.

Arkasını dönmeyip bir kaç saniye öylece beklediğinde hemen yanına geçerek saygıyla eğildim.

"Özür dilerim." dediğimde derin bir nefes alıp vermişti.

"Yazmaya başla."

Kağıt kalem almayı akıl edemediğim aklıma geldiğinde yutkundum.

Bu adam beni geriyordu.

Cebimden telefonumu çıkartıp not kısmına girerek söyleyeceklerini bekledim.

Tekrar yanına bakmadan hızla yürümeye başlamasıyla koşmak zorunda kalmıştım.

Anca öyle yetişebiliyordum.