asisstant ° myg

52° FİNAL

Keyifli okumalar çiçeklerim 🌸

"Resmen evleniyorsunuz Sarah, bir zamanlar sakarlıklarınla bir tek belini kırmadığın adamla evleniyorsun.." göz devirip Jeongguk'a bakmıştım, seviniyor muydu gömüyor muydu belli değil.

"Evet, ben de inanamıyorum bir tek belini kırmadığım adamla evlendiğime.." dediğimde dalgınlıktan çıkarak yayıldığı yerde doğrulmuş ve bana bakmıştı heyecanla.

"Ay siz evleniyorsunuz ya, ben şimdi amca mı olacağım?" bir süre garipçe Jeongguk'a bakmanın ardından kahkaha atmaya başladım.

"Biz evlendiğimizde sen niye amca oluyorsun Jeongguk?" dediğimde sinsice sırıtmaya başladı.

"E ben Yoongi hyung'un kardeşiyim, o'nun çocuğu olunca ben amca olcağım." hayretle başımı sallayarak gülmüştüm.

"Zaten biz evlenir evlenmez de çocuğumuz olacak değil mi? Yukarıdan böyle zembille falan inecek pat diye. Üstelik bir alana ikincisi bedava." omuz silkip ayağı kalkmıştı.

"Yani fazla beklemeyin bebek sevelim biraz." gülerek başımı iki yana salladım işlerime döneceğim sırada telefon çalmıştı.

"Buyrun?"

"Sen benim odama buyursan nasıl olur?" Yoongi'nin sesini duyduğumda sırıtmaya başladım.

"Şimdi abimin odasına gidiyorsun kesin, ben de odama gidiyorum o zaman. Görüşürüz!" Jeongguk el sallayarak odamdan çıktığında Yoongi'ye cevap vermiştim.

"Patronum çağırıyorsa buyuracağım tabii ki." güldü.

"Patronun olarak değil, sevgilin olarak yanıma çağırıyorum." görmesede başımı sallayıp gülümsedim.

"Peki, geliyorum." telefonu kapatarak odamdan çıkıp hemen yanımda ki odaya girmiştim.

İçeri girdiğimde Yoongi başını kaldırarak gülümsedi.

"Enerjim tükendi, biraz enerjiye ihtiyacım var. Gel bakalım buraya." gülümseyerek yanına ilerledim, tam önüne geldiğimde durmuştum.

"Enerjini nasıl yükseltebilirim peki?" elimden tutarak nazikçe kendine doğru çekip yanlamasına kucağına oturtmuştu.

"Sadece bana baksan bile yükselir. Benim enerjim sensin." gülümseyerek elimi yanağına koymuş ve okşamaya başlamıştım yavaşça.

"Çok garip değil mi?" kaşlarını havalandırıp merakla bana bakmıştı.

"Nedir garip olan?" derin bir nefes verip gülümsedim.

"Çocukluk arkadaşımın yıllar sonra patronum çıkması ve ilk de berbat olan aramızın düzelerek sevgili olmamız, ardından evlenecek olmamız?" başını sallamıştı.

"Evet, garip ama yaşadığım en güzel gariplik." gülümseyerek sıkıca boynuna sarılarak bir süre öylece durmuştum.

"Bu arada" hafif hareket ettiğinde geri çekilerek ne yaptığına baktım.

Çekmecesinden bir şey alıyordu.

"Bunu vermemin vakti geldi heralde." elinde ki şeye bakarken şaşkınca kaşlarımın havalanmasına engel olamamıştım.

"Yoongi.. bu Lara!" yıpranmış ve eskimiş bez bebeği elime alarak bir süre özlemle bakmıştım.

Ben Larasız uyuyamazdım geceleri, kaybettiğimde 1 hafta boyunca uyuyamamıştım hatta.

"Hala saklıyor muydun?" dudağımı aşağı sarkıtarak Yoongi'ye baktığımda yanağımı okşayıp başını sallamıştı.

"Yıllardır benimle, küçükken bu bebek sayesinde beni duyduğunu zannederek konuşuyordum. Üzüldüğümde, mutlu olduğumda, heyecan yaptığımda... Her zaman benimlesin sanıyordum Lara sayesinde." gülümseyerek başımı sallamıştım.