Bizim okuldan kaydını aldırıp numarasını değiştirmişti.Pekâlâ,bunların hepsinin bir sebebi olabilirdi ama bana veda etmeden gitmesinin nasıl geçerli bir sebebi olabilirdi?
En azından son kez görüşmeliydik.İlk buluştuğumuzda "Bunu sık sık yapalım." demişti ama şimdi aniden ortadan kaybolmuştu.
Son günlerde moodum sürekli böyleydi:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Buğlem ye yemeğini,eşeleyip durma."
"Aç değilim.Sonra yesem olur mu anne?"
Emre gözlerini sonuna kadar açarak,
"Sen...Ne dedin?"
"Aç değilim."
"Anne,ablamın psikolojik desteğe ihtiyacı var."
"Emre gevezelik yapma da yemeğini ye."
Diyerek babam Emre'yi uyarırken masumca yemeğine döndü Emre.
"Senin aç olmamana imkân yok Buğlem.Kötü bir şey mi oldu?"
Dedi babam.Yavaşça göz devirdim.
"Hayır,baba.Bir sorun yok."
"Eğer bir sorun varsa bize anlatabilirsin kızım."
Başımı sallayarak sandalyemi yavaşça geri çektim.
Merdivenleri çıkarken gözyaşlarım gözlerimi yakıyordu.Akmak için savaş veriyorlardı âdeta.
Odama geldiğimde kapıyı kapatarak gözyaşlarımın akmasına izin verdim.
Neden canım yanıyordu?
Barış'a kısa sürede nasıl bu kadar çok alışmıştım?
