PSİKOPAT KIZ

#42

"Erik dalı aç,erik dalıı!"

Berk bu mutluluğuma kahkaha atarken ben de ona katıldım.

Okula gidiyorum diyerek evden kaçmıştım ve şimdi de yoldaydık.

Çağan onu İstanbul'dan arayıp 'Yanına geldim.' diyecek ve ıssız bir yere çağıracaktı.Sonrası ise bizdeydi.Yalnız planın bir kısmından Berk'in haberi yoktu.Söylemeyi de düşünmüyordum açıkçası çünkü bana karşı çıkacağı bariz belliydi.

Yolun yarısını uyuyarak,diğer yarısını da uyuyarak geçirmiştim.

Tam bir uyku canavarıydım.

Berk beni dürttüğünde gözlerimi açarak:

"Geldik mi?"

Dedim.

Başını salladığı sırada şeytanca sırıttım.

"Her şey hazır mı?"

"Evet,başkan!"

"Öyleyse hücum! Dur çok gaza geldim.Çağan'ı arayıp bildiriyorum hemen."

Doğrularak telefonumu elime aldım ve Çağan'ı aradım.

"Alo Çağan?"

"Evet Buğlem?"

"Biz hazırız.Sen hazır mısın?"

"Her zaman."

Dedi ve güldü.

Telefonu kapatarak Çağan'ın,Barış'ı aramasını bekledik.

"Geliyor!"

Yaklaşık 15 dakika sonra uzaktaki Barış'a odaklanarak kolundaki kıza baktım.

"Ha siktir... Sevgilisiyle geliyor bu piç!"

Dedi Berk sinirle tıslayarak.

Yılan yap karşim kendini

"Plan değişmek zorunda.Ne yapacağız?"

"Çağan ona önemli bir şey söyleyeceğini ve tek gelmesini söylesin."

"Onun için geç kaldık.En başta söylenirdi o.Ya Barış 'Tek gelmediğimi nereden biliyorsun?' derse?!"

"Berk sıçtık! Gidiyor lan bunlar!"

İşte şimdi sıçtınız.

Onu ben söyledim zaten!

Her neyse.Gerçekten sıçtınız.

"Berk ne yapacağız? Bir şeyler düşün çabuk!"

"Bilmiyorum Buğlem,bilmiyorum!"

Yavaşça yürüyüp gitmelerini izlerken ecel terleri döküyordum.

Tam o anda yanındaki kız durarak telefonla konuşmaya başladı.

Yaklaşık 5 dakika konuştuktan sonra Barış'la vedalaştı ve ikisi farklı yönlere yöneldi.

Sevinçle kahkaha atarken Berk'le beşlik çaktık.

"Budur be!"

"Tamam,planda değişiklik yok.Hadi bakalım!"

Berk arabayı hızla Çağan'ın attığı konuma sürerken çok heyecanlıydım.

Geldiğimizde arabadan hızlıca indik.Ben bir banka otururken Berk de oturduğum banka yakın bir ağacın arkasına saklanarak beklemeye başladı.

Barış 5-10 dakikanın sonunda karşımda göründüğünde bundan sonrası sadece Berk'teydi.

Barış da beni gördüğünde şaşırmış gibi yaptım ve onu yanıma çağırdım.

Sanki hiçbir şey yaşamamışız gibi davranıyordum.

Sarılarak 'nasılsın?' diye sordum.

Bu da bana sarılmak için bir bahane olmuştu açıkçası.Eskisi kadar çok sevmiyordum ama hâlâ bir şeyler hissediyordum.

"İyiyim sen?"

Dedi.Şaşırmıştı.

"İyiyim ben de.Burada bir arkadaşım yaşıyordu.Onun için geldim.Karşılaşmamız da güzel bir tesadüf oldu açıkçası."

Dedim yalandan gülümseyerek.İlk başta o da bana tesadüfen karşılaşmışız gibi davranmıştı.Yer değiştirmiştik sanki.Ancak son hamleme kadar hiçbir şey ödeşilmiş değildi.

"Anladım."

"Ee sen ne yapıyorsun burada?"

"Ben...Burada yaşıyorum.Bir arkadaş çağırdı buraya beni ama gelmemiş sanırım daha.Neyse görüş-"

"Nereye ya? Gel bir otur,konuşalım hazır denk gelmişken.Seninle önemli bir konu konuşacağım."

El mahkûm karşıma oturdu ve böylece Berk'e arkasını dönmüş oldu.

Her şey planladığımız gibi gidiyordu.Telefonum çaldığında açarak:

"Efendim kanka?"

Dedim.Bu Berk'ti.Barış'ın dikkatini dağıtmak için böyle bir yöntem bulmuştuk.

"Evet,bekliyorum seni şu an.Bu arada bir arkadaşımla karşılaştım burada.Onunla konuşuyorum.Ne zaman geleceksin?"

Diyerek konuyu iyice uzattım.Barış pür dikkat beni dinliyordu.O sırada Berk telefonu ağacın arkasında bırakarak harekete geçti.

Barış her şeyden habersiz masumca beni dinliyorken Berk ona yaklaştı ve elindeki eterli bezi Barış'a koklattı.Barış 1-2 saniye direndi ve sonra bayıldı.

Kahkaha atarak Berk'e baktım.

"Süpersin!"

Burası oldukça ıssız bir yerdi.Etrafta sadece harabe evler vardı.Bu yüzden rahattık.

Berk,Barış'ı omzuna alarak arabaya taşıdı,ben de arabada Barış'ın ellerini bağlayarak ağzını bantladım.Tek bir şey kalmıştı o da onu İstanbul'a geri götürmek.

"Bekle bizi İstanbul,biz geliyoruz!"

Kahkaha atarak Berk'e baktım.O da güldüğü sırada arabaya bindik ve yola koyulduk.

Bölüm sonu...

Çok heyecanlı ilerliyor ben bile heyecanlandım😂