PSİKOPAT KIZ

Özel Bölüm(son)

Selaamm:)
İnanılmaz özlemişim bu kitabıı❤️
Tahminlerime göre bu son özel bölüm:'(
Bitirmek zorundayım artık gerçekten şddlşsfş

• -Önceki zaman- (10 yaşından devam)

"Hey,Berk!" salıncakta sallanan Berk'e bakarak gülümsedi, "Selam."

Berk de 'Selam.' Diyerek yanındaki salıncağa oturmasını işaret etti.

Buğlem elinden hiç eksik olmayan bebeğiyle Berk'in yanına otururken sebepsizce kızaran yanaklarını başını eğerek saklamaya çalıştı.

Buğlem ve Berk ilk karşılaşmalarından bu yana çok güzel iki arkadaş olmuşlardı.

Sadece iki aydır tanışıyor olmalarına rağmen birbirlerini uzun zamandır biliyor gibi hissediyorlardı.

Şimdiyse annelerinden izin alıp parkta oyun oynamaya gelmişlerdi.

Günün sonunda yorgunca parktaki banklardan birisine oturduklarında,

"Sana bir şey söylemem gerek."

Dedi Berk kumu ayağıyla eşelerken.

Buğlem sesini çıkarmadan Berk'in söyleyeceği şeyi bekliyordu.

"Seni buraya çağırmamın sebebi son kez görüşmek istememdi."

Buğlem anlamayarak küçük gözlerini birkaç kere kırptı.

"Nasıl yani?"

"Babamın işi gereği buradan taşınıyormuşuz."

Dedi Berk üzgünce başını eğerek.

Buğlem anında sulanan gözleriyle Berk'e baktı.

"Nereye gidiyorsunuz?"

"Antalya."

"Bir daha görüşemeyecek miyiz?"

Berk,Buğlem'in sorusunu es geçti.

"Bana telefon numaranı ver."

"Ama benim telefonum yok ki!"

Dedi Buğlem kollarını iki yana hafifçe açarak.

"Doğru,benim de yok."

Berk elini çenesine koyarak düşünür gibi yaptı.

Bir süre etrafta sessizlik hakim oldu.

Daha sonra Berk,

"Buldum!" Dedi yüksek sesle.

"Ne buldun?"

Cevap vermeden Buğlem'in elini tutarak,

"Hadi!" dedi Berk.

Buğlem ne olduğunu anlamadan Berk koşturmaya başlayınca birleşmiş elleri Buğlem'i de koşmaya zorladı. (Çok tatlıı *_*)

Birlikte Buğlem'lerin evinin önüne kadar koştuklarında nefes nefes kalmışlardı.

Her zamanki gibi bahçede oturan Elvin hanım onlara bakarak gülümsedi.

"Neden koştunuz çocuklar? Yorulmuşsunuz,gelin oturun."

Lucky ile oynayan Emre kıkırdayarak annesinin yanına oturdu.