PSİKOPAT KIZ

#30

Dün,Berk'in beni öylece bırakıp gitmesiyle şoka uğramış;aradan geçen zamanda bir sürü şeytani planlar hazırlamıştım.

Sabah uyanır uyanmaz yataktan kalkarak üniformalarımı giydim.Şeytani planlarım aklıma gelince kendi tarzımda kötü kadın gülüşü yaparak aşağı inmeye başladım.

Birden bir davar üstüme atlayınca hızla yere kapaklandım.

"Ah! Emre,senin ananı-"

Elini ağzıma koyarak beni susturdu.

"Abla sakin ol,biz kardeşiz."

"Doğru."

Diyerek onu onayladım.

Bir süre etrafta ölüm sessizliği hakim olurken,dizimin sızlamasıyla Emre'nin hâlâ üstümde olduğunu anımsadım.

"Kalksana lan üstümden!"

Emre kıs kıs gülerek,

"Bunu bekliyordum."

Dedi ve üzerimden kalktı.

Kahvaltıda düşünceli bir şekilde yulafımı yiyordum.

"Abla?"

"Hm?"

"Ablaa!"

"Ne lan nee!"

Annem 'cık cık'layarak çayını yudumlarken sahte bir sırıtış sergiledim.

"Efendim canım kardeşim?"

"Neden yulaf yiyorsun,sen at mısın?"

Emre kendi esprisine hunharca gülerken,anneme 'bu çocuk olmamış' bakışı attım.

Bence komikti : ) (Bu arada kitabın başlarında vardı ama şu an pek yok.O yüzden hatırlamayanlar olur diye söylüyorum;İtalik yani eğri yazılar Buğlem karakterinin iç sesi.Böyle kalın yazılar da BEN yani nam-ı diğer yazar jsfkfkfk Neyse hayatınızdan 20 sn çaldım şu an,okumaya devam edin.)

Annem bizi takmayarak çayını yudumlamaya devam ederken telefonumdan saate baktım.

Yulafımdan son bir kaşık alıp hızlıca ayağa kalktım.

"Ben gidiyorum anniş!"

"Okula gidiyorsun değil mi?"

"Hayır,anne.Uçağıma yetişeceğim.Yurtdışına kaçıyorum."

"Hâlbuki biz mizah seviyesi yüksek bir aileydik.Bütün imajımızı bozuyorsun Buğlem!"

"Kalbimi kırıyorsun ama anne!"

"Ne yani? Ablam evlatlık mı!"

Emre'nin dediğini duymazdan gelerek evden uçarak çıktım.

Barış beni şaşırtmayarak yine aynı yerde karşıma çıkarken 'günaydın.' dedi.

"Günaydın...Barış?"

"Efendim canöhöhöhöömm!!"

Kus ayı!

Gözlerimi kısarak sırtına hayvanca vurdum.

"Yuh,ciğerimi söktün."

Dedi toparlanarak.Kıkırdadım.

"Alış buna koçum,bizde böyle!"

Berk,bana Barış'tan uzak durmamı söylemişti ama onu takmadım.
Kimse benim kimle konuşup konuşmayacağıma karar veremezdi.En azından belli bir sebebi olsaydı ama yoktu.Sadece 'uzak dur' demişti.