PSİKOPAT KIZ

#22

•1-2 yıl önce •

Emir,sandalyedeki kişinin şahdamarına cam parçasını vahşice saplarken bana döndü.

"Anladın mı güzelim?"

Hevesle başımı salladım.Birilerini öldürmek gerçekten eğlenceli görünüyordu.

"Ben de yapabilir miyim?"

Dedim küçük çocuk misali.

"Tabi ki bebeğim."

Dedi ve bana gülümsedi.

Daha sonra elindeki cam kırığını bana uzatarak beni bir sonraki kurbanımıza yönlendirdi.

"Merhaba."

Dedim sandalyedeki kişiye şirince gülümseyerek.

Bu ne masumluk jahdjajd

Ve tam da o sırada Emir'in kahkahasını duydum.

"Bebeğim,bu kadar masum olma.Biraz acımasız olmalısın."

Başımı salladım ve kaşlarımı çatmaya çalıştım.

"Şimdi nasıl?"

"Hâlâ fazla tatlısın."

Oflayarak,

"Her neyse."

Dedim ve tekrar kurbana döndüm.
Fazla korkmuşa benziyordu.

"Hey,korkma.Sadece öleceksin."

Dedim gülerek.

Bir şeyler geveliyordu ama ağzı bağlı olduğu için ne dediğini anlamıyordum.

"Ne dediğini anlamıyorum.B-"

"Buğlem?"

Emir'e döndüm.

"Efendim?"

"Artık bitir şunun işini.Sıkıcı olmaya başladı."

"Pekâlâ."

Cam parçasını çocuğa -çocuk dediğime bakmayın en az 20 var- yaklaştırmaya başladım ve yüzüne yakın bir yerde durdurdum.

"E-Emir,yapamıyorum!"

Kaşlarını çattı.

"Hadi ama! Bunda zorlanacak bir şey yok."

"H-hayır,insanlara zarar veremem.Onları öldüremem."

"Buğlem,seni anlıyorum.İlk deneyimin olduğu için bu kadar zorlanıyorsun ama inan bana bir kere başardığında devamı da gelecek ve bu senin isteğin doğrultusunda olacak."

Masum masum bakmaya başladım Emir'e.

"Y-yapmasam olmaz mı?"

Göz devirdi.

Arkama geçip cam parçası olan elimden tuttu ve elimi çocuğun boynuna yaklaştırdı.Gözlerimi kapatırken dudağımı dişledim.
Bunu yapmak istemiyordum.

"Gözlerini aç!"

Emir'in uyarısıyla gözlerim aniden açılıverdi ve o anda cam kırığı çocuğun boğazına saplandı.Yüzüm de dahil her yerim kan olurken başımı arkama çevirip Emir'e baktım.Gülüyordu.Daha sonra başımı tekrar kurbana çevirdim.

Ölmüştü.

Gözleri kapalıydı ve başı yana düşmüştü.

Gözlerimden akan yaşları umursamayarak Emir'i hızla ittirdim.