PSİKOPAT KIZ

Özel Bölüm2

Evet,yine ve yine ben geldim.Yardım edin Psikopat Kız batağından kurtulamıyorum şdşdşşdş 'Bela mısın?' adlı kitabıma da bakın n'oluur💜

Buğlem saçlarını düzelterek barbie bebeğini kucakladı. (Bu arada gittikçe eskiye gidiyoruz.Önceki özel bölümde Buğlem lise ikiydi,şimdi ise 10 yaşında bir velet hahaghsfhd)

"Gel Bebek,bahçede oynayalım."

Odasından çıkarak annesinin yanına doğru koştu.

"Annee!"

"Efendim kızım?"

"Bebeğimle bahçede oynayabilir miyim?"

"Bahçeden ayrılmazsan olur."

Gülümseyerek bahçeye koştu küçük Buğlem.

Çime oturarak kendi kurguladığı oyununa başladığında sokaktan annesiyle geçen bir çocuğa gözü kaydı.(Buğlem yine bildiğimiz gibi sşkdlskdl)

Barbie bebeğini oynatmayı bırakarak çocuğu pürdikkat izlerken küçük çocuğun gözleri de Buğlem'e döndü.Hafifçe gülümsediği sırada el salladı küçük çocuk.Buğlem boş boş çocuğa baktıktan sonra barbie bebeğiyle oynamaya devam etti.

Sonraki gün çocuk yine annesiyle birlikte Buğlem'lerin evinin önünden geçerken sıkıntıyla ofladı Buğlem.

"Bu çocuğu sevmedim."

Yanındaki sandalyede oturan annesinin gözleri küçük kıza döndü.

"Bir şey mi dedin bebeğim?"

"Hayır,anne."

İlerleyen günlerde Buğlem o çocuğu bir daha görmedi.

Her ne kadar çocuğu görmek hoşuna gitmese de onunla tanışmak istiyordu.

Sonrasında Buğlem,çocuğu görmek için neredeyse her dakikasını bahçede harcamaya başladı.

"Lucky,buraya gel oğlum!"

O zamanlar sokakta bulup bakmaya başladığı bir köpeği vardı.

İlk bulduklarında durumu oldukça kötüydü Lucky'nin,bu yüzden yaşaması pek olanaklı değildi.Ancak Buğlem,ailesinin de yardımıyla bütün bakımını üstlenerek köpeğin hayatını kurtardı.Oldukça zor şeyler yaşamış ve hepsinin üstesinden gelmişti Lucky.Bu yüzden ismi buydu.

Lucky ve Buğlem birlikte oynarken,Buğlem asıl bahçede olma amacını unutarak gülüşüp eğleniyordu.Sanki köpeğiyle aralarında özel bir dil varmış gibiydi.Buğlem onun her havlayışında kıkırdayarak başını okşuyordu.

Buğlem elindeki oyuncak topu uzağa attığında Lucky yakalamak için koştu topa doğru.

O sırada günlerdir beklediği çocuk sonunda evinin önünden tekrar geçerken Lucky'yi unutup bahçe kapısına koştu.Küçük çocuğun yanında bu sefer annesi yoktu.Buğlem kapıyı açarak anında çocuğun önüne fırlarken ayakları birbirine dolanınca yere düştü.

Canı oldukça yandığında gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

Küçük çocuk bunu görerek Buğlem'e doğru koştu ve yanına eğildi.

"İyi misin?!"

Buğlem her ne kadar ağlıyor da olsa canının yandığını belli etmek istemedi.Gözyaşlarını silerek dizlerine baktı.

Küçük çocuk elini Buğlem'e uzattığında Buğlem gülümseyerek elini tuttu ve yerden kalktı.

"Dizin kanıyor."

"İyiyim,sorun değil."

Buğlem topallayarak bahçe kapısına yöneldiğinde küçük çocuk aniden Buğlem'in koluna girip onu yönlendirmeye başladı.

Buğlem kendi kendine gülümseyerek yere baktı.

Lucky anında yanlarında belirdiğinde havlamaya başladı.

"İyiyim oğlum,sorun yok."

Küçük çocuk aniden gelen köpek karşısında irkilse de Buğlem'i bırakmadı.

Annesi tam da o sırada evden çıkarak bahçede belirdiğinde telaşla yanlarına geldi.

"Kızım n'oldu? Ne bu hâl!"

"Düştüm anne.Arkadaşım bana yardım etti."

Annesi,çocuğa bakarken gülümsedi yavaşça.

"Kızıma yaptığın cömertlik için teşekkür ederim yakışıklı! Gel istersen içeri."

Çocuk,utançla gülümsedi.

Annesi Buğlem'i kucakladığında küçük çocuk da arkalarından ilerledi.

Annesi Buğlem'in dizlerine pansuman yaparken çocukla iyice tanışıp kaynaştılar.

Buğlem sonunda tanışabilmişti küçük çocukla.İsmi Berk'ti...

Bölüm sonu...
Yaa çok tatlı bir bölüm oldu! Bunun devamı gelebilir ahxkzlclx Nasılsınızz? Wattpad'te eskisi kadar aktif olmuyorum artık.Sizi özledim❤️
Bölümü okuyup vote vermeyi unutmayıın💞