Κακές Συνήθειες

17. Τα αισθήματα είναι αμοιβαία

Δεύτερο κεφάλαιο για σήμερα μην μπερδευτείτε❤️

~Δύο Μήνες Αργότερα~

Κάπως έτσι ξαναγύρισα στην καθημερινή ζωή μου μετά τον τσακωμό με τον Άλεξ. Είναι σαν να
μην συνέβη τίποτα ποτέ, σα να μην υπήρξε ποτέ.

Όπως όταν παρακολουθείς μια σειρά στην τηλεόραση ανελειπώς και κάποια στιγμή η οθόνη γεμίζει παράσιτα λόγω κακοκαιρίας διακόπτοντας το πρόγραμμα.

Αυτό ήταν ο Άλεξ Κίνγκ. Τα παράσιτα που στιγμιαία εμπόδισαν το πρόστυχο πρόγραμμα μου.

Όταν έφυγαν όμως... Όταν αυτός έφυγε, συνέχισα την αμαρτολή ζωή μου. Άφησα πίσω κάθε συναίσθημα, ξέχασα το πόσο με πόνεσαν τα λόγια του και συνέχισα να κάνω το μόνο πράγμα που ξέρω ... Να είμαι πόρνη.

Γιατί πληγώθηκα τόσο πολύ άλλωστε;
Ότι είπε είναι απόλυτα σωστό. Δεν είχα δικαίωμα να του ζητήσω να μου ανοιχτεί γιατί όντως δεν ήμασταν τίποτα. Και είμαι αυτή που είμαι. Το έχω αποδεχτεί και πότε δεν θα ντρεπόμουν για αυτό. Τότε όμως ...
Ένιωσα μειονεκτικά. Πολύ.

Δεν ξέρω αν πέρασαν μέρες, βδομάδες ή μήνες. Ξέρω όμως ότι καθένας μας παίρνει αυτό που του αξίζει. Κι εμένα αυτό μου αξίζει....

Εκείνη την νύχτα όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου ζητώντας του να φύγει, το ένιωθα, το ήξερα ότι δεν πρόκειται να ξανάρθει. Ότι δεν θα
τον ξανά δω..

Κι αυτό για ένα γαμημένο λόγο πονούσε. Ποίο πολύ απ'όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ.

Η ιδέα πως μπορεί να νιώθω κάτι
για αυτόν, πως μπορώ να αισθάνομαι πράγματα όπως οι κανονικοί άνθρωποι με τρόμαζε.
Με στοίχειωνε.

Οπότε φρόντισα να την ξεφορτωθώ.
Την απέβαλα την ίδια στιγμή που την έκανα.

Με πολύ, πολύ, πολύ αλκοόλ. Τόσο που δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου ή να αρθρώσω λέξη.

Δεν πήγα στο μπουρδέλο εκείνη την νύχτα. Περίμενα κρυμμένη πίσω από το κτίριο να φύγει. Δεν άργησε να το κάνει. Λίγες στιγμές μετά από μένα τον είδα να βγαίνει έξω αμίλητος και σκεπτικός με το ένα χέρι στην πληγή του. Έφυγε γρήγορα χωρίς να κοιτάξει πίσω του.

Ελπίζω μόνο να είναι καλά..

Μόλις απομακρύνθηκε έτρεξα πάνω στο δωμάτιο μου. Στο δωμάτιο που πρίν λίγο βρισκόταν αυτός...

Έκλαψα περισσότερο από όσο έχω κλάψει σε όλη μου την ζωή, χωρίς να ξέρω το ' γιατί ' .