Κακές Συνήθειες

18. Η Κατάσκοπος

~Μία εβδομάδα νωρίτερα~

(Τριτοπρόσωπη αφήγηση)

Σκοτάδι, παντού σκοτάδι σ'αυτή την απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο αποθήκη.

Ησυχία. Ήχοι από μέταλλο να συγκρούεται με ανθρώπινη σάρκα.
Διαπεραστικές κραυγές απόγνωσης και πόνου. Βαριές ανάσες. Ησυχία ξανά.

Ένα τέλειο, συμμετρικό βάσανο σε πλήρη αρμονία.

Φωνές, κόντρα σε όλο αυτό ξεπροβάλλουν σταθερές και απόλυτες, χωρίς ίχνος φόβου ή δισταγμού.

"Θα μιλήσεις;"

"Όχι."

Και ένας κύκλος από βάσανα ξεκινά σε επανάληψη.

Μετά από ώρα, ο χαρακτηριστικός θόρυβος της σκουριασμένης πόρτας
να ξεκλειδώνει, να ανοίγει τρίζοντας,
προμηνύει μια νέα άφιξη.

Βήματα αντηχούν σε όλο τον χώρο.
Πλέον η παρουσία ενός τετάρτου ατόμου είναι ξεκάθαρα αισθητή.

Τα πάντα σταματούν με τον ερχομό του. Πλήρης ησυχία τώρα.

Οι δύο άνδρες περιμένουν από εκείνον διαταγές και ο τρίτος τον θάνατο του που πλησιάζει.

"Μίλησε;" Ζητά να μάθει ο Άλεξ.

"Όχι κύριε. Δεν είπε λέξη"

Ο ίδιος δεν εκπλήσσεται με την απάντηση του μπράβου του.
Είναι άλλωστε ο κατάσκοπος
του Λούις Μπόρχες. Θα είναι
καλά μαθημένος.

Το φως ανάβει. Ο Άλεξ μένει να παρατηρεί τον αιμόφυρτο άνδρα απέναντι του.

Αλυσίδες ξεκινώντας από το ταβάνι, κατεβαίνουν και πλαισιώνουν τους καρπούς του. Τα ρούχα του σκισμένα,
το τρέμουλο εμφανές, όπως και η απάθεια στα μάτια του.

Ο ένας από τους μπράβους, έτοιμος
να τον ξανα χτυπήσει, πλησιάζει
και σηκώνει την σιδερογροθιά του πάνω από το κεφάλι του άνδρα.

"Όχι Χάρντερ" Τον σταματά το αφεντικό του.Ύστερα απευθύνεται
ο ίδιος στον κρατούμενο.

"Σου δίνω μια τελευταία ευκαιρία. Πες ότι ξέρεις και θα είσαι ελεύθερος"

"Όχι." Είναι για πολλοστή φορά η απάντηση.

Και τότε ο Άλεξ αντιλαμβάνεται το προφανές, αυτό που θα έπρεπε εξαρχής να είχε συνειδητοποιήσει.