Κακές Συνήθειες

34. Καταστροφές

"Δεσποινίς Κριστόφ;"

Ως και το αίμα στις φλέβες σταματά την ροή του. Γύρνα προς την πηγή του ήχου αργά και βασανιστικά.

...

Ξεφυσά ανακουφισμένη ενώ το καρδιοχτύπι ηχεί ακόμη στα αφτιά της, έντονο.

Ενστικτιωδός κρύβει την μικρή φωτογραφία στο χέρι της, τσαλακώνοντας την ακόμα περισσότερο.

"Ρόμπερτ;" Προφέρει δύσπιστα. "Τί κάνεις εσύ εδώ;"

Απέναντι, ο πρώην συνάδελφος
της, την κοιτά ανέκφραστα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του επισκιάζονται καθώς το φεγγαρόφωτο εισχωρεί από τα μισάνοιχτα παντζούρια του μοναδικού παραθύρου, πέφτοντας ακριβώς επάνω του.

"Δουλεύω δεσποινίς Κριστόφ, τί άλλο;"

Μέσα στο σκοτάδι η ανησυχία της συνεχίζει να υπάρχει. Από κάθε σκοτεινή γωνιά ξεπροβάλλουν δυσπιστίες και σα φίδια ελίσσονται προς το μέρος της.

Πισωπατά ώσπου κολλάει στο γραφείο της. Νευριάζει με τον ίδιο
της τον εαυτό.

"Εσείς;" Την ρωτά

"Εγώ τί;"

"Πώς και είστε εδώ τέτοια ώρα;"

Παρατηρεί τα βρεγμένα της ρούχα, τα μαλλιά που κολλάνε στο πρόσωπο της, το σώμα της. Τις γρατσουνιές στα γόνατα της.

"Είστε καλά; Έχετε χτυπήσει"

Η Άννα αρχίζει να εκνευρίζεται.

"Έπεσα καθώς ερχόμουν. Βρέχει έξω, γλυστράνε οι δρόμοι." Κάνει δύο βήματα κοντά του, οι σκιές χάνονται από το πρόσωπο του. Παίρνει θάρρος.
Είναι απλά ο Ρόμπερτ. Ο καυτός υπαλληλάκος από το τμήμα τροφοδοσίας.

"Αδειάζω το γραφείο μου. Φεύγω. Οριστικά." Απαντά στην προηγούμενη ερώτηση του.

Ανοίγει το στόμα του. Δεν λέει κάτι.
Η απογοήτευση του ωστόσo είναι παραπάνω από εμφανής.

"Τότε.. υποθέτω πως αυτή είναι η τελευταία φορά που σας βλέπω."
Αποκρίνεται τελικά. "Λοιπόν..χάρηκα πολύ που σας γνώρισα" Τείνει το χέρι του προς την ίδια για έναν τυπικό αποχαιρετισμό.

Εκείνη τον κοιτά στα μάτια. Μια σκέψη περνά από το μυαλό της αστραπιαία.

Το σκοτάδι χρειάζεται ακολούθους.

Με βιαστικές κινήσεις παίρνει από
το γραφείο στυλό και ένα χαρτάκι σημειώσεων. Γράφει κάτι και τσαλακώνοντας το, το βάζει στο μετέωρο χέρι του, χωρίς να χάσει οπτική επαφή.