Κακές Συνήθειες

35. Όλα είναι φυσιολογικά

~ Ένα αγόρι με πράσινα μάτια στην απόχρωση του ζαφειριού σπρώχνει βίαια ένα άλλο, αναγκάζοντας το να πέσει στο έδαφος με έναν γδούπο. Το λευκό, σαν το γάλα δέρμα του κάνει μεγάλη αντίθεση με το σκούρο, τραχύ τσιμέντο του προαυλίου αλλά και τα μαύρα σαν χάντρες μάτια του που κοιτούν τον αντίπαλο του με μίσος.
Πίσω τους φόντο ένα πελώριο παλιό κτίριο, γύρω τους περικυκλωμένοι με κάγκελα, μιάμιση φορά στο ύψος τους. Ένα κοινό μαζεμένο σε κύκλο ζητά επίμονα αίμα.

"Ξύλο! Ξύλο! Ξύλο!"

Το αγόρι πέφτει με φόρα πάνω στον αντίπαλο του, σηκώνει την γροθιά
του στον αέρα έτοιμο να τον αποτελειώσει.

Ξαφνικά δύο χέρια τυλίγουν τα πλευρά του, τον τραβούν μακριά,
οι φωνές του 'κοινού' σταματούν.

Ο έφηβος, έξαλλος γυρίζει για να αντικρίσει τελικά έναν άντρα περίπου στα τριανταπέντε. Μένουν άφωνοι κι οι δυο καθώς διασταυρώνονται οι ματιές τους. Μία ένταση περίεργη, πρωτόγνωρη υπάρχει ανάμεσα τους, κάτι δυνατό κι απροσδιόριστο.

Η εικόνα θολώνει, τα πρόσωπα στριφογυρίζουν, μπλέκονται σ'έναν στρόβιλο χρωμάτων που καταλήγει σε σκοτάδι και χάνονται.

Η μορφή του Άλεξ Κίνγκ εμφανίζεται μπροστά της. Με μία γρήγορη ματιά στον χώρο, καταλαβαίνει ότι βρίσκεσαι στο σπίτι του.

Τίποτα δεν βγάζει νόημα. Και αυτό
δεν της κάνει καμία εντύπωση.

Το βλέμμα του νοσταλγικό πέφτει προς το μέρος της. Μα δεν προσέχει την ίδια. Εκείνη είναι διάφανη στα μάτια του, καθώς παρατηρεί μία μία τις αναμνήσεις να ξαναζούν μπροστά του.

"Δεν ξέρω τι είδε σε μένα ο Κίνγκ.
Με πήρε όμως από εκείνο το μέρος
χωρίς να ξέρει. Με υιοθέτησε. Με αποκαλούσε γιό του. Ήμουν βέβαια ανάποδο παιδί και στην αρχή του έκανα την ζωή δύσκολη. Όπως και στην γυναίκα του. Τα πράγματα στο ορφανοτροφείο ήταν δύσκολα και είχα συσσωρεύσει πολύ θυμό μέσα μου. Μα εκείνος δεν πτοήθηκε με την άσχημη συμπεριφορά μου. Με τον καιρό τον αγάπησα. Έμαθα να τον αποκαλώ πατέρα. Είχαν υιοθετήσει και την μικρή Ελεονώρα... ένα εξάχρονο τότε παιδάκι, τόσο δα.. πάντα της είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία. Ακόμα της έχω."

Χαμόγελα.

"Δεν καταλαβαίνω τί σχέση έχουν αυτά με εμένα" Πείσμωσε εκείνη.
Η φωνή της ακούστηκε περίεργη. Μακρινή, υπόκοφη, ελαφρά αλλοιωμένη.