Κακές Συνήθειες

25. Προσεχώς Ερινύες

Ελληνοβουλγαρικά Σύνορα, χαράματα

Κοιτάζω τις ακτίνες του ήλιου που δειλά ξεπροβάλλουν στον ορίζοντα, ίσα που φαίνονται.

Βρίζω από μέσα μου.

Το φορτίο έχει αργήσει. Αν στραβώσει όλο αυτό δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει.

Βγάζω το τρίτο τσιγάρο από την ώρα που φτάσαμε και στιρίζω το χέρι μου στο μισάνοιχτο τζάμι του αυτοκινήτου αφήνοντας τον καπνό
να δραπετεύσει απ'έξω.

Φευγαλέα παρατηρώ την ώρα στο κινητό μου.

5:06 π.μ.

Το ελεύθερο χέρι μου χτυπάει το τιμόνι δυνατά και ξεφυσάω.

"Μπορείς να ηρεμήσεις;" Με ρωτά
ο Ντέιβιντ από το κάθισμα του συνοδηγού πίνοντας τον καφέ του
και εκνευρίζομαι περισσότερο.

Εντάξει, ήρθα εγώ, γιατί προφανώς ο Λούις δεν θα εμπιστευόταν κανέναν άλλο για μια τέτοια δουλειά και πάντα επέβλεπε ο ίδιος τις παραλαβές.
Αυτό το καταλαβαίνω.

Τον άλλο τον μαλάκα γιατί τον φορτώθηκα όμως; Μια χαρά μπορούσα και μόνη μου να το
αναλάβω, γαμώτο!

"Εσύ γιατί είσαι εδώ είπαμε;" Ρωτάω μπίτσικα.

"Εντολές του Μπόρχες όπως σου ξανα είπα. Άσε που δεν θα έχανα με τίποτα την ευκαιρία να δω την Άννα Τζόρνταν έξω απ'τα νερά της"
Λέει σε χιουμοριστικό τόνο.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Αν ήθελες να με δεις έξω απ'τα νερά μου, μπορούσες απλά να έρθεις στην εταιρεία και όχι να μου μπαστακωθείς εδώ"

Σοβαρά τώρα, αν και δεν κινώ υποψίες, αισθάνομαι εντελώς ξένη εκεί μέσα.

Μόλις ακούει για την εταιρεία, η διάθεση του αλλάζει απότομα.

Σκέφτομαι να ρωτήσω τι σκατά έπαθε, και τον κοιτάζω με απορία αλλά το μόνο που ξεστομίζει είναι "την θέλω την ζωή μου" και μετά βυθιζόμαστε στην σιωπή. Όποτε αποφασίζω να μην συνεχίσω την συζήτηση και απλά να απολαύσω την ησυχία της στιγμής. Επιτέλους έσκασε.

Από προχθές που του είπα για τον 'πελάτη' που μου 'χρωστούσε' δεν έχει σταματήσει να με δουλεύει. Μάλλον έχει ξεχάσει την θέση του και κάποιος πρέπει να του θυμήσει ποιος κάνει κουμάντο εδώ πέρα, γιατί δεν θα τα πάμε καθόλου καλά.

Το κινητό μου δονείται. Δύο κενά μηνύματα από απόρρητους αριθμούς.
Είναι εδώ.

Κατεβαίνω βιαστικά από το αμάξι που είναι κρυμμένο πίσω από τις φιλοσιές για παν ενδεχόμενο και κατευθύνομαι προς την συνοριογραμμή, ενώ ο Ντέιβιντ τρέχει από πίσω μου να με προφτάσει. Σύμφωνα με τις συντεταγμένες που μελέτησα χθες, πρέπει να περπατήσουμε μια άγονη έκταση, ευτυχώς όχι πολλών χιλιομέτρων.