Κακές Συνήθειες

33. Παράνοια

Φεύγει από εκεί τρέχοντας. Δεν μπορεί να αναπνεύσει, οι τοίχοι την πλησιάζουν επικίνδυνα, σε λίγο θα την συνθλήψουν. Αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα να χάσκει πίσω της, βάζει φτερά στα πόδια της και εξαφανίζεται από το οπτικό του πεδίο στην στροφή του δρόμου.

"Άννα!" Νομίζει ότι ακούει τον Άλεξ να της φωνάζει.

Ή μπορεί και να το φαντάζεται.
Ίσως όλα στη ζωή της είναι μια άθλια φαντασίωση, ίσως όσα προηγήθηκαν να είναι τελικά ένα όνειρο. Ένας εφιάλτης.

Την κυνηγάει;

Δεν γυρίζει ούτε μια στιγμή να κοιτάξει πίσω της. Δεν προσπαθεί
να ξεφύγει από αυτόν, μάλλον περισσότερο να κρυφτεί από την αλήθεια. Μέσα της το ξέρει κι ας
το αρνείται.

Το μόνο που της φωνάζει το ένστικτο της είναι να τρέξει,να φύγει μακριά, να εξαφανιστεί από προσώπου γης αν γίνεται.

Σπρώχνει κόσμο, περνά στην απέναντι πλευρά του δρόμου χωρίς
να την νοιάζουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα που της κορνάρουν με λύσσα.

Μόνο τα πόδια της βλέπει. Λευκά αθλητικά διαδέχονται το ένα το άλλο εναλλάξ με απίστευτη ταχύτητα, σχεδόν τέτοια όσο και οι χτύποι της καρδιάς της.

Δεν ξέρει για πόσο συνεχίζει το ίδιο τροπάριο η που πάει.

Νιώθει μέσα της κάτι έντονο, αποπνικτικό που πασχίζει σαν τέρας να βγεί προς τα έξω και να την κατασπαράξει. Κι από αυτό θέλει
να ξεφύγει και από τα πάντα.

Δεν ακούει τους ανθρώπους να μιλούν, δεν έχει προσέξει καν την βροχή που έχει αρχίσει δειλά να πέφτει στους δρόμους.

Όμως δυστυχώς, εσωτερικά, νιώθει.
Τόσο δυνατά, πολλά και μπερδεμένα. Όλα έχουν μπλεχτεί και στριφογυρίζουν στο κεφάλι της απειλητικά σαν σμίνος από άγριες μέλισσες, έτοιμες να της χειμίξουν,
δηλητηριάζοντας την.

Τόσα πολλά συναισθήματα για έναν άνθρωπο που δε συνηθίζει να αισθάνεται...

Φόβος. Οφείλει να το παραδεχτεί στον εαυτό της πως φοβάται όσα νιώθει.

Η ώρα περνά, ο ουρανός βρυχάται απειλητικά, η βροχή δυναμώνει.

Επιτέλους σταματά, έχοντας αφήσει πίσω την ιδέα του τόπου και του χρόνου.

Δεν αντέχει άλλο, τα πόδια της δεν την κρατούν πλέον, πέφτει στα γόνατα άτσαλα, γδέρνοντας τα.
Η αναπνοή δύσκολη, σχεδόν επίπονη.
Τα πνευμόνια γεμίζουν με αέρα απότομα, σε μια προσπάθεια να λάβουν το απαραίτητο οξυγόνο που ως τώρα δεν έχουν, πνίγεται, βήχει.