Κακές Συνήθειες

2. Θα είμαι η καταστροφή σου

......

Ανοίγω τα μάτια μου με μεγάλη δυσκολία. Το σώμα μου πονάει αφόρητα. Ο πονοκέφαλος, οξύς, και διαπεραστικός, με χτυπάει αλύπητα κάνοντας με να δακρύσω.

Έχω αποπροσανατολιστεί τελείως.
Ο ήλιος που μπαίνει από το αναθεματισμένο μπαλκόνι καίει το πρόσωπο μου. Για μισό! Το μπαλκόνι...

Τότε στο μυαλό μου έρχονται απότομα σκοτεινές, θολές εικόνες τις οποίες αδυνατώ να βάλω σε μια σειρά.
Είναι αμυδρές, αλλά τόσο έντονες που με ζαλίζουν. Ένας άνδρας ήταν εδώ χθες βράδυ και ..... με φίλησε .... ασυναίσθητα ακουμπάω τα χείλη μου.
Διάολε!

Ήταν όντως εδώ όμως;

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που φαντάζομαι πράγματα.

Φαινόταν όμως τόσο αληθινό...

Γαμώτο! Όσο προσπαθώ να βγάλω άκρη ο καταραμένος πόνος με βασανίζει περισσότερο.

Κοιτάζω γύρω γύρω. Τότε μόνο συνιδιτοποιώ ότι είμα στο πάτωμα με την πλάτη μου να ακουμπάει την πόρτα. Με πήρε λοιπόν ο ύπνος κατάχαμα λίγα μόλις βήματα μακριά από το κρεβάτι μου. Μπράβο σου Άννα! Η βλακεία σου ποτέ δεν παύει να με εκπλήσσει!

Βγάζω το κινητό από τον μπούστο μου, - μην τα ρωτάτε, μεγάλη ιστορία - και κοιτάζω την ώρα.

10: 42

Όχι πάλι! Έχω αργήσει ήδη!

Σηκώνομαι απότομα όρθια και νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν. Αγνοόντας την έντονη ζάλη μου κατευθήνομαι προς το μπάνιο σχεδόν τρέχοντας. Όταν φτάνω ανοίγω κατευθείαν το ζεστό νερό στο ντούζ, ξεφορτώνομαι το ηλίθιο φόρεμά που βρωμάει τσιγαρίλα και στέκομαι από κάτω αφήνοντας το νερό να με χαλαρώσει.

Αισθάνομαι πως θέλω να ξεράσω, να τα βγάλω όλα από μέσα μου. Πράγμα δύσκολο εφόσον δεν έχω φάει τίποτα τις τελευταίες .... σχεδόν είκοσι ώρες νομίζω.

Αφού τελειώνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, τρέχω γυμνή στο δωμάτιο μου και ανοίγω την ντουλάπα μου πετώντας διάφορα ρούχα πάνω στο κρεβάτι ακριβώς από πίσω μου.

Τελικά βρίσκω το ' καθώς πρέπει ' σύνολό μου. Ένα μαύρο κολλητό παντελόνι και ένα λευκό, αμάνικο πουκάμισο. Βάφονται ελαφρά.

Μου έχει πει να εμφανίζομαι σοβαρή την ημέρα. Γεγονός που δεν με νοιάζει ιδιαίτερα δεδομένου ότι είναι κάτι που δεν κάνω συχνά.