Κακές Συνήθειες

11. Συγγνώμη

Όταν κατάφερα να γυρίσω στο δωμάτιο μου ήταν πέντε το απόγευμα. Τα πόδια μου πονούσαν αφάνταστα πολύ.

Αμέσως πετάω τα βρώμικα ρούχα στα σκουπίδια, κρύβω τα χρήματα
και πηγαίνω για μπάνιο. Πλένω προσεκτικά τα πέλματα μου και φροντίζω τις πληγές μου εκεί από
το εξαντλητικό περπάτημα δίχως παπούτσια. Μετά από κάνα μισάωρο πέφτω ξερή στο κρεβάτι μου αλλά μόλις πάω να κλείσω τα μάτια μου ακούω χτυπήματα στην πόρτα.

Ε, όχι! Τώρα τους ήρθε;;

"Έρχομαι!" Φωνάζω για να σταματήσουν να βαράνε μέχρι να ντυθώ και να ανοίξω. Βάζω το πρώτο πράγμα που βρίσκω μπροστά μου και τρέχω προς την πόρτα.

Περιττό να αναφέρω τα μπινελίκια που έφαγε όποιος βρίσκεται πίσω από αυτή.

Ανοίγω απότομα και ... τίποτα.
Κανείς.

"Σοβαρά τώρα; Πολύ αστείο ρε φίλε!"

Φωνάζω στον διάδρομο για να με ακούσει όποιος ηλίθιος και να ήταν. Μου την δίνουν οι αργόσχολοι χαζομέριδες που δεν έχουν ζωή και την βρίσκουν με το να δυσκολεύουν τις ζωές των άλλων.

Είμαι έτοιμη να κοπανήσω την
πόρτα στα μούτρα του Κανένα και να συνεχίσω την ζωή μου όταν το βλέμμα μου πηγαίνει στο χαλάκι της εισόδου εντελώς τυχαία.

Εκεί βρίσκεται το κινητό μου και
τα τακούνια μου από χθες το βράδυ. Δηλαδή τα πράγματα που έχασα στην αποθήκη. Μαζί ένα χαρτάκι στο οποίο είναι πρόχειρα γραμμένο κάτι.

Παίρνω τα αντικείμενα και διαβάζω το σημείωμα, χωρίς να μπορώ να αναγνωρίσω τον ορθογραφικό χαρακτήρα.

Ο Μπόρχες διέταξε να σου τα δώσω.

Δεν μπορώ να πω ότι εκπλήσσομαι αφού οι ναρκομανείς εκεί τον γνώριζαν. Αλλά από πού και ως
που ο Λούις με αυτά τα ρεμάλια; Δεν συναναστρέφεται με κανέναν αν δεν έχει κάποιο κέρδος να αποκομίσει.

Εξαντλημένη πάω πάλι στο κρεβάτι μου και πέφτω φαρδιά πλατιά στο στρώμα.

Αισθάνομαι τα βλέφαρα μου αφύσικα βαριά.Τα μάτια μου κλείνουν και ...

Χτυπάει το κινητό μου.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΊΝΕΙ ΑΥΤΌΟΟ!!!

Έπρεπε σόνι και καλά να μου το φέρουν; Δεν γινόταν να το κρατήσουν εκεί σαν καλοί κλέφτες που είναι και να το πουλήσουν για να πάρουν την δόση τους;;

Το σηκώνω γεμάτη νεύρα.

"ΠΟΙΌΣ;;" Γκαρίζω.

"Εμμ ... ο Τζέικ." Ψελίζει κάπως φρικαρισμένος ο ... Τζέικ.