Κακές Συνήθειες

15. Επί πληρωμής

Σε λιγότερο από μισή ώρα έχουν έρθει οι πίτσες. Κανονικά ήταν μια για τον κάθε έναν μας αλλά δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη, οπότε καταλήξαμε να φάω εγώ δύο κομμάτια και αυτή γύρο στα δώδεκα. Έχει μεγάλη όρεξη.

Απορώ πώς κρατάει τέτοιο σώμα. Όπως και γιατί αδυνατίζει...

Πήγε να κάνει ένα ντούζ τελικά,
αφού την διαβεβαίωσα κάπου είκοσι
φορές ότι θα είμαι εντάξει μέχρι να γυρίσει.

Τα παυσίπονα έκαναν την δουλειά τους και δεν πονάω τόσο αφόρητα πλέον.

Κάνω για πολλοστή φορά σήμερα μία απόπειρα να σηκωθώ. Ζαλίζομαι λίγο στην αρχή αλλά στιριζόμενος στο κομοδίνο καταφέρνω να σταθώ στα πόδια μου.

Ο ήχος του νερού σταματά και παρατηρώ την Άννα να βγαίνει από
το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω της και τα μαύρα, κυματιστά μαλλιά της, ελεύθερα στους ώμους
της να στάζουν σε όλο το πάτωμα.

Αμ....

Εεε.....

Εντάξει γαμώτο, εντάξει. Είναι
πανέμορφη.

Ορίστε, το είπα!

Μόλις με βλέπει όρθιο τα μάτια της γουρλώνουν και τρέχει προς το μέρος μου. Με σπρώχνει απαλά πιέζοντας
με το χέρι της ελαφρά το στήθος μου, με αποτέλεσμα να ξανά καθήσω στο κρεβάτι.

Απλά μένω να την κοιτάζω
χάνοντας τα λόγια μου στην θέα
του σχεδόν γυμνού σώματος της
τόσο κοντά σε μένα. Όσο σκέφτομαι πως μόνο μία γαμημένη πετσέτα
με χωρίζει από το κορμί της...

"Άλεξ, μην σηκώνεσαι." Μου Ψυθιρίζει λες και φοβάται μην την ακούσει κανείς.

Αναπνέω πιο βαριά μην ξέροντας για πόσο ακόμα θα αντέξω να μην την αγγίξω.

Δεν πρέπει Άλεξ, θυμίσου ότι..

"Άλεξ, είσαι οκ;" Ρωτάει
κάπως φρικαρισμένη με
την συμπεριφορά μου.

"Τί; Ναι .... ναι μια χαρά" Κουνάω
το κεφάλι μου για να συνέλθω και κλείνω το στόμα μου.

Μου χαμογελάει γλυκά, και αφού μου ξαναλέει να μην τολμήσω κουνηθώ γιατί θα με πάρει ο διάολος, πηγαίνει να ντυθεί.

Πόσο γλυκιά...

Ξεφυσάω ανακουφισμένος που απομακρύνθηκε και μπορώ να αναπνεύσω πάλι φυσιολογικά.

Αλλά σοβαρά τώρα...
Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνει;

Καλά, όχι ότι καταλαβαίνω εγώ..