Κακές Συνήθειες

28. Πάρε Ανάσα

Η ανάσα μου άστατη, οι χτύποι της καρδιάς ηχούν σαν έξαλλο τύμπανο στα αυτιά μου.

Θεέ μου.

Πάει, πέρασε. Δεν με αναγνώρισε.
Ηρέμησε διαολεμένη, γιατί χτυπάς έτσι;

Είμαι ασφαλής. Όλα καλά. Δεν χάλασε η κάλυψη, δεν αποκαλύφθηκα..

...Δεν με γνώρισε.

Τί σκατά;

Αυτό ήθελα. Να μην με καταλάβει.
Για το καλό του σχεδίου. Όλα βαίνουν καλώς.

Γλύτωσα τα χειρότερα. Μα η ανακούφιση που περιμένω να αισθανθώ δεν έρχεται ποτέ
και αρχίζω να εκνευρίζομαι.

Δεν ξέρω τι θέλω, αλλά όλα είναι εκνευριστικά.

Γαμώ την ηλίθια πόρτα της αποθήκης που δεν ανοίγει, γαμώ τις στοίβες με τα γραφειοκρατικά που κρατάω στα χέρια μου και όπου να ναι θα μου πέσουν όλα, γαμώ και τον ενοχλητικό θόρυβο που κάνει όποιος μαλάκας τρέχει άτσαλα στον διάδρομο και μου έχει πάρει τα αυτιά.

Ξεφυσάω. Τι πάει λάθος μαζί σου Άννα Τζόρνταν; Σοβαρέψου και άντε στη δουλειά σου.

Δεν παλεύομαι, πραγματικά απορώ με τον εαυτό μου. Όντως υπάρχει η περίπτωση να ήθελα να..

Ξαφνικά νιώθω μια δυνατή λαβή στη μέση. Στο επόμενο δευτερόλεπτο ότι κρατούσα έχει σκορπιστεί με πάταγο στο πάτωμα. Ένα ζεστό σώμα κολλά στην πλάτη μου. Πάω αντανακλαστικά να φωνάξω, μα ένα χέρι σφραγίζει το στόμα μου αστραπιαία.

Η πόρτα που τόση ώρα πάλευα να ξεκλειδώσω ανοίγει με φόρα χτυπώντας στον τοίχο και πριν το καταλάβω με πετούν μέσα και κλείνει ξανά με θόρυβο.

Κάνω μερικά βήματα πίσω, παντού σκοτάδι. Ησυχία. Νιώθω χαμένη.

Θα νόμιζα πως είμαι μόνη αν δεν άκουγα μια επίσης ακανόνιστη ανάσα να ζευγαρώνει με την δική μου.

Άνδρας αν κρίνω από την σωματική διάπλαση.

Δειλός αν κρίνω από την πισώπλατη επίθεση του.

Ο αέρας μυρίζει απειλή. Προσπαθώ να προβλέψω την επόμενη κίνηση του αντιπάλου που βρίσκεται μπροστά μου ενώ πασχίζω να θυμηθώ που διάολο έχω κρύψει τον σουγιά σε αυτό το δωμάτιο.

Μετράω τρία ράφια με το νου, κάπου δέκα βήματα πίσω δεξιά.

Παντού φρόντισα να έχω εφεδρικά όπλα. Και ορίστε ο λόγος..

Κάνω ένα βήμα πίσω και νιώθω πως κάνει κι αυτός ένα μπροστά.

Πριν προλάβω να αντιληφθώ τι γίνεται, μηδενίζει την απόσταση, πετώντας με πίσω στα ράφια και κολλώντας πάνω μου, ενώ χιλιάδες βιβλία φεύγουν από τις θέσεις τους
και σκορπίζονται γύρω μας. Τα χέρια του κλειδώνουν δεξιά και αριστερά από το κεφάλι μου.