𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020

7ο

Σήμερα θα πάμε για δείπνο εγώ κι εσύ με κάποιους σημαντικούς πελάτες. Θα περάσω να σε πάρω στις 19:00.

Διαβάζω ξανά το μήνυμα του Παύλου. Δεν μπορεί να πάρει τον Αχιλλέα ή ακόμα και την Όλγα;

Έχει περάσει μια εβδομάδα από την πολύωρη συζήτηση με την Γιώτα. Ακόμα δεν είμαι στα καλύτερα μου αλλά στην εταιρεία δεν δείχνω το παραμικρό. Ειδικά μπροστά στον Αχιλλέα κι ακόμα πιο ειδικά στην Όλγα.

Δεν πρόκειται να της δείξω το παραμικρό συναίσθημα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι το ίδιο κάνω και στον Αχιλλέα. Τον αποφεύγω, στέλνω την γραμματέα μου στο γραφείο του όταν χρειάζομαι κάποια υπογραφή ή κάποια γνώμη.

Έτσι κι αλλιώς τι την έχω την Αναστασία, αν είναι να πηγαινοέρχομαι εγώ στα γραφεία τον συναδέρφων.

Φυσικά.

Απαντάω στο μήνυμα του Παύλου.

Μόλις γυρίσα από το γραφείο κι από ότι φαίνεται έχω ένα δίωρο να ετοιμαστώ.

Ξεντύνομαι, γεμίζω την μπανιέρα με νερό και αιθέρια έλαια και μπαίνω μέσα. Κάθε φορά που είμαι μέσα στο ζεστό νερό νιώθω ότι ξεπλένομαι από τις αμαρτίες μου, από τις σκέψεις μου, από τις τύψεις μου, από το ίδιο μου το παρελθόν.

Παραμένω μέσα στο νερό τουλάχιστον ενα μισάωρο, όμως για να προλάβω πρέπει να βγω.

Επιλέγω ένα μαύρο φόρεμα που φτάνει ανοιχτό μέχρι κάτω από τα γόνατα. Η πλάτη είναι ανοιχτή μέχρι λίγο πάνω από την μέση. Τα μανίκια μακριά. Έβαλα χρυσά κοσμήματα και μαύρες γόβες. Το μαλλί το μάζεψα σε ένα περιποιημένο κότσο αφήνοντας δύο τσουλούφια στο πλάι τα οποία είναι μπούκλες. Το βάψιμο επίσημο. Κόκκινο κραγιόν, απαλό βάψιμο στα μάτια, πούδρα, μάσκαρα, eyeliner και τέλος.

Είδα την ώρα 18:50. Πάντα θέλω να είμαι συνεπής. Οπότε παίρνω στο χέρι το τσαντάκι μου βάζοντας μέσα κραγιόν, κινητό, κλειδιά και χρήματα. Τέλος, παίρνω και το πανωφόρι στα χέρια μου και βγαίνω από το διαμέρισμα.

Περιμένω να έρθει το ασανσέρ στον όροφο μου. Αλλά πότε ήμουν τυχερή για να είμαι τώρα;

Εννοείται ότι όλη μου η προσπάθεια να τον αποφεύγω γίνεται ανεπιτυχής γιατί αυτή την στιγμή βγαίνει από το ασανσέρ που κάλεσα και βρίσκεται ακριβώς μπροστά μου.

Γειά σου Αχιλλέα...

Κοιταζόμαστε στα μάτια. Εγώ χαμένη μέσα στα γαλαζοπράσινα μάτια του κι αυτός υπνωτισμένος μέσα στα γαλανά δικά μου.