𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020

18ο

"Φτάνουμε;" είπα εκνευρισμένη και γύρισα να κοιτάξω έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου του Γρηγόρη τις φιγούρες, τα αμάξια και τα δέντρα, που ερχόντουσαν γρήγορα στο οπτικό μου πεδίο και το ίδιο γρήγορα έφευγαν.

"Αμάν βρε αγάπη σε λίγο φτάνουμε" είπε εκνευρισμένη η Γιώτα και γύρισε να με κοιτάξει από τα μπροστά καθίσματα.

Γύρισα να κοιτάξω τον Παύλο, ο οποίος ήδη με κοιτούσε, και ασυνείδητα του χαμογέλασα και πλησίασα κι άλλο κοντά του. Αυτός καταλαβαίνοντας τι θέλω άνοιξε τα χέρια του για να μπω στην αγκαλιά του. Εγώ, τελείως χαλαρά, μπήκα και τον κράτησα σφιχτά χωρίς να πούμε τίποτα και καθώς αυτός τοποθέτησε το χέρι του στο κεφάλι μου και με χάιδευε γλυκά.

Ήμασταν ένα τέταρτο μακριά από το εξοχικό του Αχιλλέα όπου θα μέναμε. Εγώ, η Γιώτα και ο Παύλος πήγαμε με οδηγό τον Γρηγόρη με ένα αμάξι, ενώ ο Αχιλλέας με την λεγάμενη, Όλγα, πήγαν με το αμάξι του Αχιλλέα.

Ο Αχιλλέας το είχε προτείνει γιατί είπε ότι δεν χωράμε. Εγώ διαφωνώ χωρουσαμε άνετα εμείς οι πέντε και να έμενε πίσω η Όλγα. Κι αν τόσο πολύ την ήθελε μαζί του, ας την βάζαμε πίσω στο πορτ παγκαζ.

Δεν μπορώ να καταλάβω από πότε αυτοί άρχισαν να μιλάνε και να έρχονται τόσο κοντά. Μια ζωή πού τον ήξερα τον Αχιλλέα ποτέ δεν την ήθελε. Και θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν μου είπε ότι η φάση που έκανε μαζί της ήταν για να κερδίσει ένα στοίχημα.

Flashback

Είμαστε αγκαλιά πάνω από μία ώρα χωρίς να λέμε τίποτα. Σήμερα δεν ήρθε σχολείο γιατί είχε τραυματιστεί από τον χθεσινό αγώνα γι'αυτό ήρθα να τον επισκεφτώ μετά το σχολείο.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει καν. Θα μπορούσα να του στείλω ένα μήνυμα για περαστικά και τέλος. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε και τόσο καιρό μαζί. Τέσσερις μήνες δεν είναι κάτι, σωστά; Τουλάχιστον αυτό μου λέει η Όλγα.

Επιμένει για τον σκοπό που είχα εξαρχής όταν τον πλησίασα. Λέει να τελειώνω με αυτό. Όμως, κάτι με κρατάει πίσω. Φόβος; Τύψεις; Ένα προαίσθημα; Δεν ξέρω πάντως πιστεύω είναι πολύ νωρίς να τον πληγώσω. Βασικά δεν θέλω κάν να τον πληγώσω. Περνάω πολύ καλά μαζί του. Νιώθω ανανεωμένη. Νιώθω ελεύθερη. Νιώθω δυνατή.

Ασυνείδητα, κάνοντας αυτές τις σκέψεις χαμογέλασα και χώθηκα πιο βαθιά στην αγκαλιά του.

"Λίλα, ξέρεις πόσα νιώθω για σένα;" έσπασε την σιωπή ο Αχιλλέας. Εγώ ξέφυγα από το κράτημα του και τον κοίταξα μέσα στα πράσινα του μάτια. Τον πλησίασα και ανέβηκα από πάνω του.