𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020

31ο

"Κύρια Πέτρου, ο κύριος Πετράκης σας καλεί στο γραφείο του" ανακοίνωσε η γραμματέας μου, καθώς αποχωρούσε από το χώρο του γραφείου μου.

Ξεφύσηξα. "Ευχαριστώ Αναστασία μου, θα πάω αμέσως" απάντησα κι αυτή έκλεισε πίσω της, την πόρτα.

Κοιτάω την ημερομηνία 18 Ιουνίου. Έχουν περάσει δύο εβδομάδες μόλις, από τον -παραλίγο- χωρισμό μας.

Η αλήθεια είναι ότι περνάμε υπέροχα. Αναπληρώνουμε, σιγά σιγά, τον χρόνο που χάσαμε όλα τα χρόνια.

Βέβαια, με έχει εξαντλήσει. Ο Αχιλλέας έχει γίνει αρκετά απαιτητικός, μπορώ να πω. Κι όπως καταλάβατε... Για το σεξ μιλώ!

Λέει ότι θέλει να γεμίσει το κενό όλων αυτών των χρόνων. Δεν ξέρω με ποια έννοια το έλεγε...

Κουνάω ελάχιστα το κεφάλι μου ώστε να αφήσω αυτές τις σκέψεις πίσω μου. Σηκώνομαι αποφασιστικά και πλησιάζω το μεγάλο παράθυρο που υπάρχει στο χώρο.

Όλα είναι τόσο μικρά από εδώ πάνω. Κι όμως, μπορώ να ξεχωρίσω τα αυτοκίνητα που έχουν κολλήσει στο μποτιλιάρισμα του κεντρικού δρόμου. Κι όμως, μπορώ να ξεχωρίσω τις μικρές-μικρές φιγούρες που κινούνται γρήγορα για να προλάβουν το πρόγραμμα τους.

Ανασηκώνω το κεφάλι μου και κοιτάω γύρω. Μουντό τοπίο. Το γκρίζο αγκαλιάζει όλη την πόλη. Έτσι είναι η Αθήνα. Μία μεγάλη γκρίζα μάζα. Έτσι, φαίνεται από πάνω, από τον όροφο που βρίσκομαι εγώ.

Πώς θα φαίνεται από εκεί πάνω; Απόρησα και κοίταξα επάνω. Ακόμη κι εκεί το γκρίζο πρωταγωνιστεί. Φαίνεται πώς σήμερα είναι μία βροχερή μέρα. Ελπίζω να μας βλέπεις από εκεί πάνω άγγελε μου.

Ένα μελαγχολικό χαμόγελο σκέπασε τα χείλη μου. Είμαι σίγουρη πως με προσέχει από εκεί πάνω. Το νιώθω. Πολλές φορές, νιώθω δύο αόρατα χέρια να με αγκαλιάζουν. Ξέρω πως βρίσκεται κοντά μου, ακριβώς δίπλα μου.

Ελπίζω άγγελε μου, από εκεί πάνω να μπορείς να με ξεχωρίζεις. Ελπίζω να μην ανήκω σ'αυτήν την γκρίζα μάζα που είναι βαμμένη όλη η κοινωνία μας. Ελπίζω να είμαι μία μπλε κουκκίδα, σαν το χρώμα των ματιών σου, σαν το αγαπημένο μου χρώμα.

Κλείνω τα μάτια μου και σκουπίζω μερικά δάκρυα που είχαν ξεφύγει λόγω των προηγούμενων σκέψεων μου.

"Καλύτερα να πάω, πριν ανησυχήσει ο Αχιλλέας" σκέφτηκα και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς την πόρτα για την έξοδο.