𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020

30ο

Καλησπέρα αγάπες μου❤️ σ' αυτό το κεφάλαιο έχει αρκετές σκηνές σεξουαλικό περιεχόμενο... Αν δεν επιθυμείτε να το διαβάσετε, είναι απόλυτα αποδεκτό!! Προσπέραστε αυτό το κεφάλαιο... Όσοι το διαβάσετε καλή ανάγνωση 💕

~~~~~~~

Τον κοιτούσα μέσα στα μάτια. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου απ'τα δικά του. Ήταν λες και οι γαλαζοπράσινοι σηματοδότες με έκαναν νόημα να πλησιάσω ξανά κοντά του. Με φώναζαν και με προειδοποιούσαν πώς αν φύγω σήμερα από εδώ δεν θα καταφέρω ξανά να επιστρέψω.

Πρέπει...

Αφού δεν είσαι ειλικρινής μαζί του...

Δεν ξέρει βασικά πράγματα για σένα, για την ζωή σου, για την οικογένεια σου...

Αφού δεν έχεις σκοπό να του τα πεις...

Δεν σου αξίζει...

Άσε τον να Ζήσει...

Άκουγα συνεχώς η φωνούλα μου να ουρλιάζει και να προσπαθεί να με οδηγήσει. Ήμουν σε έναν λήθαργο. Το ένιωθα. Η καρδιά μου πάλευε με το μυαλό μου.

Στην σκέψη αυτή, έσφυξα περισσότερο το πόμολο της πόρτας, αφού το χέρι μου ήταν ακόμα ακουμπισμένο εκεί.

Ένιωθα πώς θα τρελαθώ. Άκουγα συνέχεια φωνές και ουρλιαχτά. Ένιωθα να πνίγομαι. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν γιατί απομακρυνόμουν από τον έρωτα μου ή επειδή με νικούσαν και μου κατέτρωγαν την ψυχή οι τύψεις.

Από την άλλη, ο Αχιλλέας συνέχισε να είναι ακίνητος και να με παρατηρεί. Ανέκφραστος. Ήθελε να δει τι θα επέλεγα. Ήθελε να επιλέξω αυτόν.

Το έβλεπα στα μάτια του και στη στάση του. Μπορεί να ήθελε να δείχνει απαθής αλλά από τον τρόπο που είχε μισάκλειστα τα μάτια του και με τον τρόπο που έσφιγγε τα χέρια του πάνω στο στέρνο του, μπορούσα να αντιληφθώ ότι τον ένοιαζε τι θα κάνω.

Φαινόταν ότι η επιλογή μου θα τον επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό. Άλλωστε, η προσπάθεια του να δείχνει σταθερός και ισχυρός, δεν πέτυχε. Μπορούσα να καταλάβω ότι κρατούσε τόση ώρα την αναπνοή του.

Γλυκέ μου...θα με συγχωρέσεις;

Γύρισα και τον κοίταξα κατάματα, αφήνοντας την πόρτα να ξανά κλείσει. Δεν ένιωθα, πλέον, ούτε τον χρόνο που περνούσε, ούτε τον τόπο πού βρισκόμουν. Το μόνο που ένιωθα ήταν αυτό το φλογερό βλέμμα που με μαγνητίζει κάθε φορά. Αυτό το βλέμμα που μπορούσε να σε κάνει στάχτη.