"Γιώτα, τί σου λέω τόση ώρα" προσπαθώ να την μεταπείσω "ο Αχιλλέας με απατάει".Βρισκόμαστε με την Γιώτα στο εμπορικό ψωνίζοντας για μία δεξίωση που διοργανώνει η εταιρεία μας, προτού κλείσει για καλοκαιρινές διακοπές.
Τέλη Ιουλίου έχουμε φτάσει.
"Αποκλείεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο" απόλυτη η Γιώτα συνεχίζει να υποστηρίζει αυτό το πράγμα.
"Δεν μπορείς να καταλάβεις!" έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι με την στάση της.
"Όχι, δεν μπορώ να καταλάβω" με ειρωνεύτηκε η κολλητή μου. Ένα μειδίαμα στόλιζε τα χείλη της.
Εγώ από την άλλη μόνο διάθεση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που έχω.
Αυτές τις μέρες με τον Αχιλλέα είμαστε σαν να είμαστε ένα τσακωμένο ζευγάρι. Βασικά, σαν να μην είμαστε καν ζευγάρι.
Δεν μπορώ να καταλάβω τί έχει συμβεί. Προσπαθώ συνεχώς να τον πλησιάσω, μα πάντα βρίσκει μία φτηνή δικαιολογία. Ακόμη μόνο ότι έχει περίοδο δεν έχω ακούσει.
'Λίλα, πονάει το κεφάλι μου', 'μωρό, σήμερα θα βγω με κάτι παλιούς φίλους', 'εε, επειδή πεινάω, δεν κάνεις κάτι να φάμε;' και διάφορα άλλα τέτοια.
"Κολλητή, νομίζω υπερβάλλεις" με έβγαλε από τις άπειρες σκέψεις η διπλανή μου.
Την κοίταξα με ένα εκνευρισμένο βλέμμα. Κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει. Ούτε αυτή ούτε ο Γρηγόρης. Μα καλά δεν βλέπουν πώς με συμπεριφέρεται;
"Εγώ λέω να δοκιμάσεις αυτό" δεν με άφησε να υπερασπιστώ τα 'πιστεύω' μου, και μου πέταξε στα μούτρα ένα πετρόλ μακρύ φόρεμα.
Χωρίς να μιλήσω, και καθόλου χαρούμενη, μπήκα στα δοκιμαστήρια να το φορέσω.
Με μία δεύτερη ματιά, ήταν ο,τι χρειάζομουν. Μακρύ με μανίκια ως τον καρπό και εξώπλατο. Είναι κλειστό μπροστά και τονίζει υπέροχα τις καμπύλες μου. Με λίγα λόγια, είναι ο,τι πρέπει για να με δει ο Αχιλλέας και να καταφέρω να τον κάνω να μου ορμήσει.
Αν τα καταφέρω. Ελπίζω να τα καταφέρω.
"Αυτό θα πάρω" μίλησα αποφασιστικά κι αφού το έβγαλα από πάνω μου, κατευθύνθηκα, δίχως δεύτερη σκέψη, στο ταμείο για να πληρώσω.
Καθώς βγαίναμε από το μαγαζί, έχοντας πλέον μία καλύτερη διάθεση λόγω της αγοράς μου, κατευθύνομασταν, εγώ κι η Γιώτα, προς την αγαπημένη μας καφετέρια.
STAI LEGGENDO
𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020
Teen Fiction"Μείνε πίσω" το βλέμμα του κοφτερό, η φωνή του βροντερή. "Αυτό που είχαμε είναι παρελθόν" έλεγε αργά και πολύ δυνατά ώστε να με κάνει να το καταλάβω. Έλα όμως πώς αυτό το είχα καταλάβει 12 χρόνια πριν κι ακόμα πονάει το ίδιο. Ίσως τώρα που μου το ξε...