𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020

15ο

~~~~~

... Συνέχεια...

~~~~~~

"Λοιπόν..."

Flashback

"Παιδιά φεύγω" ανακοίνωσα και σηκώθηκα από τον καναπέ που καθόμουν αφήνοντας το τενεκεδακι μπύρας στην κουζίνα.

Με κοίταξαν όλοι ξενερωμενοι, δηλαδή και οι τρείς, Αχιλλέας-Γρηγόρης-Γιώτα.

"Έλα ρε μείνε" μίλησε ο Γρηγόρης και μου έκανε νόημα να πάω να κάτσω δίπλα του στον καναπέ.

"Όχι μωρέ, έχω κάποια έγγραφα να τελειώσω πρώτου φύγω για διακοπές" εξήγησα. "Εντάξει τότε" πετάχτηκε η Γιώτα.

Έβαλα το μπουφάν μου και την ώρα που πήγα να φύγω με σταμάτησε ο Αχιλλέας. "Περιμένε με. Έχω κι εγώ δουλειές στο σπίτι" σηκώθηκε σβήνοντας το τσιγάρο του στο τασάκι και έβαλε το μπουφάν και τα παπούτσια πολύ γρήγορα.

Ήρθε δίπλα μου και βάζοντας το χέρι του απαλά στη μέση μου με οδήγησε στην εξώπορτα. "Αντίο παιδιά" είπε φωναχτά κι έκλεισε πίσω μας την πόρτα.

Νιώθω πολύ περίεργα. Περίεργα καλά. Το άγγιγμα του ακόμα και πάνω από το μπουφάν με κάνει να μουδιάζω σε εκείνο το σημείο.

Γύρισα και τον κοίταξα. "Λοιπόν καληνύχτα" είπα χαμογελαστά κι έφυγα από την λαβή του. Εξυσε αμήχανα τον σβέρκο του.

"Βασικά θες να έρθεις μέχρι το περίπτερο στην γωνία για να πάρω τσιγάρα;" ρώτησε χαμηλόφωνα.

"Ναι φυσικά" είπα απευθείας. "Τέλεια" είπε και μου έκανε νόημα να πάμε στον ανελκυστήρα.

Μπήκαμε μέσα και πάτησα το κουμπί για το ισόγειο. Εκείνη την στιγμή ένιωσα να μου δίνουν σφαλιάρα στα οπίσθια.

"Εϊ" είπα και γύρισα να τον κοιτάξω "πολύ θάρρος δεν πήραμε;" ρώτησα ρητορικά κι αυτός είχε ζωγραφισμένο στα σαρκώδη χείλη του ένα πονηρό χαμόγελο.

"Δεν φταίω εγώ!" αναφώνησε γρήγορα "εσύ φταις γιατί έρχεσαι μπροστά μου με ένα τέτοιο κολάν να σου κάνει ακόμα πιο ωραίο τον ήδη ωραίο σου κωλο" είπε και κλείνοντας μου το μάτι βγήκε έξω από την πολυκατοικία. Τον ακολούθησα κατά κόκκινη από την ντροπή. Δεν το συνέχισα.

"Ξες πιστεύω ότι είμαστε πολύ καλύτερα τώρα στη δουλειά εσύ τι λες;" έσπασε αυτός πρώτος την άβολη σιωπή.

"Θα συμφωνήσω" είπα ειλικρινά "μπορούμε να συνεννοηθούμε πολύ καλύτερα χωρίς φωνές και παρατράγουδα και η δουλειά τελειώνει πολύ πιο γρήγορα χωρίς τους καβγάδες μας " είπα με ένα μειδίαμα. Αυτός κούνησε καταφατικά το κεφάλι ως ένδειξη ότι συμφωνεί.