𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020

41o

Με την απορία ζωγραφισμένη στο ταλαιπωρημένο πρόσωπο μου, άνοιξα με συνοπτικές διαδικασίες την πόρτα που χτυπούσε επίμονα τόση ώρα.

Το άτομο που βρισκόταν μπροστά μου, αυτή τη στιγμή, είναι ένα αναπάντεχο ερώτημα, και συνάμα μία ξαφνική χαρά.

"Αχιλλέα" πρόφερα λίγο πιο ευδιάθετα από ότι το ζητούσε η περίσταση. Αυτός με κοιτούσε ήδη με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα. Τα μάτια του σε μία αρκετά σκούρη απόχρωση του πράσινου με καταβροχθίζουν, με κατασπαράζουν, με αποτελειώνουν.

"Τι γυρεύεις εσύ εδώ;" ρώτησα την απορία που είχα από την στιγμή που βρέθηκε μπροστά μου.

"Μάλλον δεν πήρες το μήνυμα" δήλωσε. Κάτι που μου φάνηκε πως μιλούσε περισσότερο στον εαυτό του ως επισήμανση, παρά σε εμένα ως απάντηση.

Τότε θυμήθηκα πως ένα από τα τρία μηνύματα που είχαν σταλθεί σε μένα σήμερα το πρωί ήταν δικό του. Ανάμεσα σε αυτού και του Ricardo είχα επιλέξει του Ricardo. Ξεροκατάπια στη συνειδητοποίηση αυτή.

Η αλήθεια είναι πως επέλεξα του πρώην μου και νυν φίλου μου, γιατί φοβόμουν για το τί θα αντικρίσω στο μήνυμα που μου έστειλε ο Αχιλλέας. Φοβόμουν μήπως με έβριζε, με αρνιόταν, ή με διέγραφε από την ζωή του. Με φόβιζε η ιδέα του χωρισμού κι αυτός είναι κι ο λόγος που επέλεξα να μην το διαβάσω.

"Όχι, δεν διάβασα κανένα μήνυμα" επιβεβαίωσα την δήλωση του. Ακούμπησα στην κάσα της πόρτας με σταυρωμένα τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

Επιτόπου τα μάτια του Αχιλλέα κατευθύνθηκαν γρήγορα σε εκείνο το σημείο για μία στιγμή, και με την ίδια ταχύτητα απομακρύνθηκαν ενώνοντας τα με τα δικά μου γαλανά μάτια.

"Η αλήθεια είναι πως πριν λίγο ξύπνησα και δεν πρόλαβα να διαβάσω κάποιο μήνυμα σου" συνέχισα διακόπτοντας αυτή την άβολη σιωπή που επικρατούσε μεταξύ μας.

"Τί ήθελες να μου πεις;" συμπλήρωσα με την ερώτηση αυτή. Δάγκωσε μηχανικά τα μεγάλα σαρκώδη χείλη του, κάνοντας με επιτόπου να ζαλιστώ. Ήταν ένας τόσο σέξι άντρας, ο οποίος χωρίς καν να το προσπαθεί προκαλούσε σοκ και δέος σε ολόκληρο τον γυναικείο πληθυσμό. Αναστέναξα άηχα στη σκέψη μου αυτήν.

"Εμ" δίστασε "απλά θα ήθελα να πάμε για έναν καφέ" συνέχισε κάπως αμήχανα "θέλω να συζητήσουμε γι'αυτά που είπαμε εχθές" ολοκλήρωσε και κοίταξε κάτω στο δάπεδο, τοποθετώντας το ίδιο αμήχανα το αριστερό του χέρι στα μαλλιά του και ανακατεύοντας τα. Φαινόταν σε πόσο δύσκολη θέση βρισκόταν.