Καλησπέρα αναγνώστες μουυυΣε αυτό το κεφάλαιο θα υπάρξει σεξουαλικό περιεχόμενο οπότε όποιος δεν επιθυμεί να το διαβάσει ας προσπεράσει καλύτερα αυτό το κεφάλαιο!!
Όσοι το διαβάσετε σας εύχομαι καλή ανάγνωση 💕
~~~~~~~
Δύο μέρες.
Τόσες μέρες έχουν περάσει από την δραματική συζήτηση που είχα με τον Ricardo στο πάρκο.
Τόσες μέρες έχουν περάσει που δεν μπορώ να κοιμηθώ. Το μόνο που κάνω είναι να σκέφτομαι και να προσπαθώ να ανασυγκροτήσω όλες τις φωνούλες που έχουν κλονίσει το μυαλό μου.
Τόσες μέρες έχουν περάσει που έχω βάλει ιδιωτικό αστυνομικό να ψάξει για το ατύχημα του αδερφού μου και για τη ρίζα του κακού. Εκείνο το περίεργο τηλεφώνημα.
Όπως είπε ο Ricardo εξαιτίας αυτού, έφυγε από το διαμέρισμα βιαστικά ο Άγγελος και συνέβη ο,τι συνέβη.
Σ' αυτή την σκέψη ανατριχιάζω. Όποιος κι αν ήταν θα τον βρω.
Νιώθω το σώμα του Αχιλλέα να σφίγγεται από κάτω μου και το χέρι του να χαϊδεύει στοργικά την μέση μου.
"Καλημέρα μωρό μου" ακούστηκε η τραχιά και ανυπέρβλητη φωνή του αγοριού μου.
Σηκώθηκα για να τον αντικρίσω, φεύγοντας από την αγκαλιά του, και ανακάθωντας πάνω στο στρώμα δίπλα του.
"Καλημέρα" είπα άκεφα και έκανα να σηκωθώ για να ντυθώ. Ο Αχιλλέας με τράβηξε ξανά κοντά του και φορώντας ένα προφυλακτικό, κατάλαβα πως κάποιος έχει πολλές ορέξεις. Λογικό τρεις μέρες έχουμε να το κάνουμε.
Αυτές τις μέρες νιώθω μία στωικότητα και αδιαφορία για τα πάντα. Δεν έχω όρεξη ούτε για δουλειά ούτε για έρωτες, κι αυτό το έχει αντιληφθεί κι ο ασυγκράτητος άντρας δίπλα μου, ο οποίος παρά την πεσμένη όρεξη μου, ήδη είχε ξεκινήσει να με χαϊδεύει πιο έντονα.
Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι είχα φύγει από το γραφείο μου τις προάλλες ούτε ότι είχα μία αναπάντεχη συνάντηση με τον πρώην μου. Το μόνο που είχε αισθανθεί ήταν πώς κάτι μου είχε χαλάσει ολοκληρωτικά την διάθεση μου.
Θα του τα έλεγα όλα. Το είχα σκοπό. Θα μάθαινε το οτιδήποτε. Από την σχέση μου με την Όλγα έως και την σχέση μου με τον Ricardo. Από την μετανάστευση της οικογένειας μου έως και το θάνατο του αδερφού μου.
YOU ARE READING
𝚁𝚎𝚊𝚕𝚒𝚝𝚢 [ON HOLD] #CatAwardsSC2K20 #ΒΤΑ20 #SBC2020
Teen Fiction"Μείνε πίσω" το βλέμμα του κοφτερό, η φωνή του βροντερή. "Αυτό που είχαμε είναι παρελθόν" έλεγε αργά και πολύ δυνατά ώστε να με κάνει να το καταλάβω. Έλα όμως πώς αυτό το είχα καταλάβει 12 χρόνια πριν κι ακόμα πονάει το ίδιο. Ίσως τώρα που μου το ξε...