Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 11: I'M OKAY
My forehead creased as a warm feeling touched my skin. Marahan ang naging pagmulat ko at ganoon na lamang ang gulat ko ng mabungaran ko si Mr. Radcliffe na naka-upo sa tabi ng kamang aking kinahihigaan. I looked down at my hand that he was currently holding and was putting light kisses on.
"N-Nasaan ako?" tanong ko at isinantabi ang naramdamang pag-iinit ng aking mga pisngi. Inilibot ko ang aking mata sa buong paligid at doon napagtantong nasa loob kami ng isang pamilyar na silid.
"We are at my house. I called you earlier to check if you safely arrived in the University, good thing that you are with your friends when you passed out so they answered my call immediately after they took you to the clinic," he explained on his monotone voice.
Napatingin akong muli sa kamay kong hinahalikan niya kanina at doon ko lang din napansin na may dextrose pa lang nakapasak doon.
"Are you okay?" he asked when he noticed that I am staring at my wrist.
Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Wala naman akong ibang maramdaman kung hindi ang kirot sa pagitan ng hita ko at mainit na singaw ng katawan ko.
"I'm okay—aghh!"
Akmang babangon pa lang ako nang makaramdam ako ng matinding sakit mula sa pagitan ng aking mga hita. Damn, it hurts!
"Fuck! Fuck! Are you alright? Ano'ng masakit? Tell me!" sunod-sunod na tanong ni Mr. Radcliffe na ngayon ay nakatayo na sa gilid ng kama. There's a hint of concern on his eyes.
He cupped both of my cheeks. "I'm sorry, I did this to you. I should've been more gentle to you. Fuck me for fucking you hard. I'm really sorry, Baby, this is all my fault."
I couldn't help but to smile as traces of concern spread across his face. Hindi ko maipaliwanag ang kasiyahang nararamdaman ng puso ko dahil lang sa pagpapakita niya ng mga emosyon.
"Please, say something..."
Halata ang pagsisi sa tuno ng boses niya. Sa ilang beses ko ng nakikita ang guwapong mukha niya ay ngayon ko lamang iyon nakitaan ng ganitong klase at katinding emosyon. Gumapang ang kamay ko patungo sa mga kamay niyang nakasapo sa mga pisngi ko.
"Hey, don't worry, I'm fine. Sumasakit lang naman kapag... nagagalaw," nahihiyang tugon ko.
Sabay na nabaling ang atensyon namin ni Mr. Radcliffe sa pintuan ng bumukas ito. Iniluwa noon ang isang maganda at matangkad na babaeng doktor. Umalis naman sa pagkakayuko si Mr. Radcliffe sa akin at umayos na sa pagkakatayo.
"Good afternoon, Ms. Dela Torre," her face lit up as she smiled at me.
Panandalian akong natulala sa mukha ng bagong dating na babae sapagkat hindi siya mukhang doctor. Her honey eyes, smooth skin, and her bright smile made me feel light inside. Her mid-back length and natural wavy hair gently sways as she walks closer to our direction. With the beauty that she have, she can be a model or endorser of any smoothening and whitening products.
