CHAPTER 19

9.5K 148 13
                                    

Chapter 19: NEW FRIEND

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Chapter 19: NEW FRIEND

Mabilis akong bumangon mula sa aking pagkakahiga nang magising ako sa isang hindi pamilyar na silid. Napahawak ako sa aking ulo ng makaramdam ng kaunting pagkahilo dahil sa pagmamadali.

"You're awake," I heard someone said.

My lips parted when I diverted my eyes to the woman standing beside the door frame. Her natural wavy hair is placed comfortably on her shoulders.I saw her blink for a few times before she uncrossed her arms above her chest and walked towards my direction. I just stared at her while struggling to remember what had happened and why I was there.I didn't even notice that she was staring at me until her eyes met mine.

"Are you okay? Kamusta ang pakiramdam mo?" she softly asked.

Marahang tumango ako at muling inginala ang tingin sa paligid. Hindi ko alam kung nasaan ako. Noong una ang akala ko ay nasa hospital ako ngunit hindi pala. Nasa loob ako ng silid kung saan plain brown and white lang ang itsura, may malambot na kama at isa pang pinto na hula ko ay patungong banyo. Mukha itong guest room kung titingnan. My brows furrowed dahil hindi ko din alam kung kilala ko ba ang babaeng nasa harapan ko.

"I'm okay." Tumikhim ako. "Anong nangyari? B-bakit ako nandito?"

"You lost consciousness at the mall earlier. You also slept for about three hours.  Dadalhin sana kita sa ospital kaya lang masyadong malayo ang pinakamalapit na hospital sa mall, idagdag pa na sobrang traffic. But don't worry, my friend who's a pediatrician was with me earlier, and she already checked you up. She said that there wasn't anything to be worried about. Normal lang na mangyari iyan kung dehydrated, sobrang pagod or napuyat ka. Just take a rest, eat, and sleep right and enough then you'll be fine again," she explained.

Napatango ako at nakahinga ng maluwag. Hindi ako puwedeng magkasakit sa panahon ngayon. Hindi pa fully nakaka-recover si Mama kaya hindi pa din ako dapat maging kampante.

"Doctor ka din ba?" tanong ko nang dumapo ang aking paningin sa puting coat na nakapatong sa kanyang balikat.

She took a glance on her shoulder before she answered, "Yeah. I'm a Psychiatrist."

"T-thank you for bringing and checking up on me here," I stuttered.

"You're welcome." She smiled. "If you don't mind me asking, are you pregnant?" she innocently asked dahilan para masamid ako sa sarili kong laway.

Her eyes widened when she saw my reaction. "I'm not saying that you're pregnant, okay? That is why I am asking you. I'm sorry."

"H-hindi, okay lang. I'm not pregnant," I denied and unconsciously touched my abdomen. "B-bakit mo naman natanong?"

She tilted her head. "Wala naman. Wala kaming sapat na kagamitan para ma-check ka so we're not 100 percent sure sa rason kung bakit bigla ka na lang nawalan ng malay."

Not A StripperTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon