His Desperate Wife

Chapter 25

Thorine's POV

I seriously look at the two doctors in front of me.Si Mr.Javiez na personal doctor ni Leunice sa Ospital na ito at si Mrs.Gaudan na mismong psychologist.

"When will be the operation of my wife's eyes?"Prangka kong sabi dito.

"To tell you frankly Mr.Montemayor, hindi problema ang operasyon sa mata ng asawa mo but since she's suffering from a trauma, it will be hard for the operation to end successfully."Turan sa akin ni Dr.Javiez

Napabuntong hiniga naman ako.I'm trying to be considerate to them.Kasi alam kong sila lang ang makakapagligtas sa asawa ko. "So what do you mean?What should I do?Ofcourse,you two know that I will not forsake my wife."Seryoso kong sambit sa kanila.

"I'm proposing Mister that we should focus to your wife's Cognitive Behavior Theraphy.Because with these she'll be stable not just physically but also mentally and emotionally.Kasi pag gumaling siya, she'll avoid also depression.At mas may advantage tayo para maging successful ang operasyon niya sa mata."Sabi naman ni Mrs.Gaudan

Napakagat labi nalang ako.So mapapatagal pala ang pagiging bulag ni Leunice?I can't help but to hate myself for this.

"Wala na ba talagang paraan?"Desperado kong sabi sa kanila pero umiling lang silang dalawa.

"We shouldn't rush things Mr.Montemayor kasi kailangan pa niya ng unting oras para tuluyang gumaling.I can assure you that we'll do our best to make your wife better."Sabi muli nito sa akin dahilan para mapatango nalang ako.

Wala akong ganang makipagusap dito.Bastos na kung bastos but I'm not just in the mood.

"Kailangan lang natin siyang kausapin palagi.Wag natin sa kaniya ipaalala ang nakaraan or she will have a mental breakdown.Sa ngayon, pag aalaga ang kailangan niya.Never let her feel that she was being unwanted.Tapos yung medications niya ay napapainom dito sa saktong oras."Concern na sabi nito.

"And one of our good news is pwede mo ng mauwi ang asawa niyo Mr.Montemayor."Sabi ni Dr.Javiez saka ngumiti sa akin.

I just smiled at them. "Thank you."Sabi ko saka nakipag kamay sa kanilang dalawa.

Kahit papaano ay gumaan na ang loob ko sa kadahilanang makakauwi narin ang asawa ko sa bahay namin.

I can't wait to be with her in our home.

Mahina ko namang binuksan ang pinto nang makita ko ang dalawang babaeng napakaimportante sa buhay ko.They are hugging each other and even the two of them snores so loudly that I found so cute.

Pilit naman akong napangiti.Ang peaceful kasi ng mukha ni Leunice at halatang halata na napalapit na siya sa anak namin.

Agad ko namang nilapitan ang mag ina ko.I then caressed my wife's face.

Nagulat nalang ako ng hawakan nito ang kamay ko saka niyakap dahilan para magkalapitan ang mukha naming dalawa.

Binuksan naman nito ang mga mata nito saka hinarap ako ng diretso.

"Y-you are him?Bakit di mo ko sinasaktan?"Nagtatakang tanong nito sa akin.

Eventhough, she can't see me she still has the power to capture my eyes on hers. "Do you think I will hurt you?"Malungkot kong sabi at di ko man lang namalayan na meron na palang luhang lumandas sa mukha ko.