His Desperate Wife

Chapter 34

Thorine's POV

"That's all my co-tiers and investors.Meeting ajourned."Seryoso kong sambit sa meeting na naganap.

We're planning to make a new product that will perfectly give a big impact.Because in this world, everything is a competition.Kaya dapat palaging may improvement sa negosyo.

Hindi ko naman maiwasang maguilty sa mag ina ko.I am so busy kaya minsan unti nalang ang time ko sa kanila.I actually missing Yanny and my wife plus the baby growing to her stomach.

Napangiti nalang ako ng matamis ng biglang nag ring ang phone ko.It's my wife.Siguro may ipapabili itong pagkain since malapit na ang lunch.

"Hello wife.Do you want something?"Malumanay kong tanong dito saka ako umupo sa swivel chair.

But a minute had passed pero nanatili parin itong tahimik and that's also the time na kinabahan ako.

"Wife?"I seriously asked her.May kutob akong may nangyaring masama.

"T-thorine."Umiiyak na sabi ng babae sa kabilang linya.

Agad naman akong nanigas sa inakto nito.I know who she is.

Where the fuck is my wife?!

"Ilsa, how come you're the one holding my wife's phone?"I said trying to calm myself.

Paano siya nakabalik sa pilipinas kong wala na siyang pera?I spent millions just to sabotage her.Ginawa ko iyon para magtanda ito.I'm cruel I admit.

Ito ang may kasalanan kong bakit ako nawalan ng anak.

"S-she bleed earlier."Umiiyak na sambit nito dahilan para manghina ako.

Agad ko namang sinuntok ang lamesa ko ng pagkalakas lakas ng dahil sa frustration.Please not my child again.

"Where is she?!"Puno ng galit kong tanong saka mabilis akong lumabas ng aking office room.

Sinalubong naman ako ng personal secretary ko. "Cancel all my appointments Mr.Arcejado."

Kahit nagtataka ay sumang ayon parin ito sa akin. "Yes, sir."

Ibinigay naman ni Ilsa ang location ng ospital saka pinatay ko na ang tawag.

Hindi ko maiwasang kabahan.My child.My child and my wife is in great danger.Ayokong mawala ulit sila sakin ng tuluyan.

Not this time.

Halos paliparin ko na ang sarili kong sasakyan.Noong una nahuli akong iligtas sila.Sa pangalawang pagkakataon, kong hindi parin sila maliligtas ay makakapatay na talaga ako ng tao.Or might as well kill myself for being so useless.

"Leunice Marchezâ-Montemayor?Where is she?"Tanong ko sa nurse station ng hospital.

"Room 205 po sir."Sabi ng nurse.

Napatango naman ako dito.I composed myself and breath deeply.I need to calm myself down.

Nahagilap ko na ang nasabing room number ng asawa ko but I suddenly stopped the time I've seen her.

Nakaupo ito at nakayupo sa labas ng kwarto ng asawa ko.She looks desperate.

"Move."Seryoso kong sambit dito dahilan para magulantang siya ng maramdaman niya ang presensiya ko.

I don't have any time for that woman.I hurriedly open the door and closed it.

Doon ko nakita ang asawa ko with a nurse checking her vital signs.