Chapter 2

887 30 6
                                        

#HRIITLYCrossingPaths

A/N: Another one, big surprise! Sorry for the grammatical errors and misspelled words. Thank you, enjoy reading!

-

"Robin..." I whimpered. "Sige na, please? Samahan mo na ako kay Dr. Salvador para ibigay tong resignation letter ko." I pleaded so hard. 

"Ewan ko ba Regine." kamot ulo niyang sagot. "Bad timing ka kasi e! Wala akong magagawa kung bad mood talaga yung ugok na Salvador na yun. Maski ako takot rin naman lumapit sa kanya pag ganyang usapan."

"But I have to give this today." pagpupumilit ko sa kanya.

"Gusto mong punitin niya yan sa harap mo?" he raised a brow at me. 

Damn. I am left with no choice but to wait for tomorrow to come. I am actually seeking permission to resign already. Kararating ko lang sa London two days ago with Ogie left back in the Philippines. Well, I'm back to my stressful days already. I have to pass this resignation letter kasi may three days yan for checking at isang araw for interrogation. In order to make my resignation request fast, kailangan ko nang maipasa yan today. Kaso...mukhang fail na naman. Arrrrgh!

"Sabay tayo." Robin said.

Ano?

"I have decided and I'm going to stay at the Philippines for good." he then sighed. "Sasamahan kita sa pagpasa ng resignation letter at pauwi."

Nanlaki naman ang mga mata ko nang marinig ko iyon at agad na napayakap sa kanya. "Oh my god, you never know how much it made me happy! Gosh, are you for real? Dati, takot kang tumuntong ng Pilipinas tapos ngayon, uuwi ka?"

"Mag-nonovena nalang siguro ako araw araw para hindi ko makita yung nabuntisan ko." he said and jokingly made a sign of the cross. Hinampas ko naman siya sa braso niya at sinaway. Gago talaga to o. "Kidding. Pero eto na nga, uuwi na talaga ako. And I'm planning to apply in the same hospital with you; lalayo pa ba ako?"

"Waaaaah!" I hugged him so tight again. "I hate you! Pinapasaya mo ako!"

I literally cried.

What the fuck?

"Anong nangyayari sa'yo?" he shaked me. "Uy Regine! Tangina, baka sabihin nilang pinaiyak kita kahit hindi- uy! Reg! Gago, ano bang nangyayari sa'yo?"

I was still sobbing the whole time. "Ha? Umiyak ba ko?"

"Puta?" he cussed.

I put my hands on my eyes. Oh my god. "Hala...nababaliw na ata ako. Sorry Robin, huhu. Wala ka namang ginawang masama e. Mood swing lang talaga."

"Mood swing..." he thought deeply. Nabaling ang tingin nito sa'kin at nanlaki ang mga mata, I am sure he easily picked up the thought. He gave me a questionable look.

"Whatever you're thinking right now, you're right. I'm pregnant." I blurted out, frowning. Tinawanan lang ako ng gago. Leche talaga e no. "And this time, I'm sure na si Ogie na talaga yun."

He blinked two times and clung his arms onto mine as we started walking to I don't know where. "Misis Alcasid, nagugutom ka ba? May gusto ka bang kainin? Papakainin kita kasi baka mabatukan ako ng wala sa oras ng asawa mo." he's actually talking to me like I'm his patient.

"Stop acting like that." I babbled.

"Ayoko nga."

"I hate you."

"Kain tayo."

"Where?"

"Anywhere you want, anything you prefer." he said proudly. "Ayoko mang aminin pero fine, you can ask and do whatever you want with me. I'm doing this kasi wala naman si Ogie sa tabi mo."

[ITNOL #2] How Right It Is To Love You? (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon