#HRIITLYLanded
A/N: Sorry for the grammatical errors and misspelled words. Thank you, enjoy reading!
-
"Ay, sorry." Pulot ko sa nahulog kong passport kasi nabangga ako ng isang di ko kilalang mama. It was my fault to bump on him anyway, hindi naman ako nakatingin sa daan at nakasentro ang atensyon sa phone ko.
"Love?" pukaw sa'kin ni Ogie. We have landed and we're actually going out from NAIA now. "Nagugutom ka ba? Don't you want something to eat?"
I was quiet.
"Reg-"
"Mukha ba akong busog!? Ha!?"
Boom.
Singhal ko sa kanya. I was frowning the whole time. Nagsimula na akong maglakad nang hindi ko naramdaman ang presensya ng asawa ko. "Why the hell are you still standing there? Halika na, gutom na ako!" pagdadabog ko pa.
"It's officially starting..." he chuckled as he locked his arms onto mine. Hindi ba siya na-bother na ganun ang inasal ko? Ba't siya nakangiti na parang timang dyan? So gustong gusto niyang ganito ako, ganon? Kaasar!
Together, we walked, going out using the exit door of the airport. He somewhat got his cellphone on his pocket and in a second, a white car stopped in front of us. Binaba na niya ang tawag at nagsilabasan lahat ng mga bodyguards niya at tinulungan kaming magbuhat ng gamit na ilalagay sa compartment. We shutted it off and we immediately went inside the car.
"Phew, finally. Ang init init sa labas." I retorted when I felt the cool air coming out from this airconditioned car.
He fixed himself using his thumb and spoke to me, "So, where do you want to eat?" he asked me calmly. Tell me, galit ba to sa'kin sa ginawa ko kanina? Parang ni katiting di naman siya affected.
I tried erasing my thoughts and instead replied to him. "Anywhere. Basta pagkain at mabubusog ako."
"Heavy lunch, you mean?"
I nodded as a reply.
"Let's go straight to my building." he commanded the driver. Napabalikwas naman ako nang marinig ko iyon. Ano? Don't tell me may restaurant don? Bilib na talaga ako sa versatility ng building ng tatay ni Ogie ha.
"What?" I cleared. "Gusto kong kumain, ba't mo ako dadalhin dun? There aren't any food there."
"I didn't say na pupunta tayo ng office." tipid nitong sagot. "We're going at Pops' dad's hotel."
"Ba't mo sinabing sayo yung building e sa tatay naman pala ni Pops yun?" I said, still frowning and confused.
He fuzzed my hair. "Para maging ganyan itsura mo."
Agad ko siyang nahampas gamit ang kamay ko. "Don't you dare play a joke on me at baka mawalan ka ng asawa ng wala sa oras!" I scoffed at him at tawang tawa naman siya. He became serious in a snap of a finger.
Robin is actually still on flight. Magkaiba ang na-book kaya magkahiwalay kami. Maybe a little bit later, makakarating na rin dito ang eroplano na sinasakyan niya sa Pinas. I think he'll stay on a hotel for the meantime, may pera naman yun e. Maghahanap rin yun ng townhouse na mabibili around Manila area. Nagmumukha na nga akong jowa nun kasi alam ko ang mga plano niya sa buhay at kung ano ang nasa isip niya. He'll keep in touch with me, syempre. Takot kaya yun at baka makasalubong yung nabuntis niya. Gago kasi. Hahahahaha.
One thing that excites me now is I'll see Lea and Pops and we're breathing in the same air. I didn't say na magkikita kami ngayon, wala pa ngang kasiguraduhan kung tatanggapin pa ba ako sa St. Luke's. I am not expecting anything from them to accept me—kung ano ang magiging desisyon nila, so be it. Wala akong magagawa dahil I'm just a returner waiting for a decision from the board. Plus, I don't have the confidence anymore at wala na akong mukhang maipapakita sa kanila. Maybe I should be strong for the sake of Robin's application too. He wanted to be around me, anyway.
BINABASA MO ANG
[ITNOL #2] How Right It Is To Love You? (COMPLETED)
Romance"Tell me Regine, ano bang kinakatakutan mo? Ang mawala siya sa'yo, o ang malaman mong hanggang saan magiging tama ang mali niyong pagmamahalan?" Dra. Regine Velasquez-Alcasid's journey has been tough-pains had been paid off-obtained acceptance and a...
![[ITNOL #2] How Right It Is To Love You? (COMPLETED)](https://img.wattpad.com/cover/200492252-64-k95380.jpg)