အပိုင္း-၄၀(အပိုင်း-၄၀)

5.1K 421 70

by SeleniumStar26

by SeleniumStar26

Zawgyi

ကိုယ့္လက္ကိုပဲဆြဲပီး ကမ႓ာအဆံုးထိသြားပစ္လိုက္စမ္းပါ ေဘဘီ

••••••

ညလယ္ႀကီး ခ်န္ေယာလ္ႏိုးလာရသည္က အိမ္မက္ဆိုးေၾကာင့္လဲမဟုတ္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မွမဟုတ္ပဲ ဒီတိုင္းရုတ္တရပ္ႀကီးပင္။

လူးလိွမ့္ကာ ျပန္အိပ္ၾကည့္ေပမဲ့ အခ်ည္းႏွီးသာ။
ဒါေၾကာင့္ ေဘးမွာအိပ္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းရင္ဘတ္ထဲ တိုးဝင္ပစ္လိုက္သည္။

"ကိုကို ကိုကို႔"

သူသာတလႈပ္လႈပ္နဲ႔ အၿငိမ္မေနႏိုင္ေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။

ရင္ခြင္ထဲဇြတ္တိုးဝင္ေနတဲ့ ခ်န္ေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္းမွ ရင္ဘတ္ကၾကယ္သီးေတြကိုလည္း ျဖဳတ္လိုက္တပ္လိုက္နဲ႔ေဆာ့ကစားေနရဲ့။

"ကိုကိုလို႔ ~ ခ်န္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး"
"ဟင္း ေဘဘီ"

ဘတ္ဟြၽန္းက အနည္းငယ္လႈပ္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ခ်န္ေယာလ္ကို ခပ္တင္းတင္းဖက္လာတယ္။

"အတင္းမဖက္နဲ႔ မေနတတ္ဘူး"
". . . "
"မႏိုးေသးဘူးလား ကိုကိုကဟာ "

ဘတ္ဟြၽန္းမႏိုး ႏိုးေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ထိလိုက္ခြါလိုက္နဲ႔နမ္းျပန္သည္။

"ဟင္? ႏိုးဘူးလား"

ႀကံရာမရတဲ့အဆံုး အဆိုးေလးက ဂြမ္းေဆာင္ထဲေနြးေနြးေထြးေထြးရိွေနတဲ့လက္ကေလးေတြကို အျပင္ထုတ္ကာ အေအးခံလိုက္ပီးမွ ဘတ္ဟြၽန္းအက်ႌကိုဟကာ ဗိုက္ေပၚသြားကပ္ေလသည္။

" ေဘဘီ?"

မ်က္လံုးေတြဖြင့္လာၿပီျဖစ္တဲ့ဘတ္ဟြၽန္းက ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ေနတဲ့ ခ်န္ေယာလ္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္းမွ ႏွဖူးကို ႏူးႏူးညံ့ညံ့တစ္ခ်က္နမ္းလာသည္။

"ဟဲ"
"အင္းး ႏိုးေနတယ္လား"
"ခ်န္ အိပ္မရဘူး"
"အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနတာလား"
"ဟင့္အင္း ဒီတိုင္းႏိုးလာတာ "

အလိုမက်သလိုမ်က္ႏွာေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ျငဴစူလို႔။

" ကေလးေလးကြာ"

အိပ္ခ်င္ေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းအသံက ရွတတနဲ႔ ရင္ခုန္စရာေကာင္းေနတာမို႔ ခ်န္ေယာလ္ ပူထူလာတယ္။
အရမ္းစိတ္ခုန္ပီး မ်က္လႊာခ်ကာ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာခ်လိုက္သည္။