Sert Koruyucu Kız 2-Karanlık

☁️38.Bölüm

Uzun süreli bir gelişten merhaba! Çok yoğun olduğum için yeni bölümü yayımlayamadım. Ama yavaş yavaş sonlara geliyoruz. Bu bölüm biraz kısa oldu, çünkü diğer bölümü bağlamam lazım. Bölüm şarkımız:
Emre Aydın'dan Sen Gitme. Keyifli okumalar dilerim.

Pinhan'ın Bakış Açısından

Bulut'u beklemeyi sevsem de, ne yaptığını ve nerede olduğunu bilmemek beni çok yoruyor ve üzüyor. Dediği gibi, kalktığımda sütümü içtim.
Ceketimi üstüme alıp, dışarı çıktım. Hava bulutluydu. Şu an yanımda Bulut olsa, ne güzel ellerimi tutardı. Ben hayatımda tatmadığım huzuru, onda tadıyorum.

Temiz havayı içime çektim ve bu işlemi sık sık tekrarladım. Çok ihtiyacım var bu havaya... Biraz dolaştım ve düşüncelere daldım. Aklımda kaybettiğim çocuklarım vardı. Sürekli aklımdalar... Onların o görüntüleri asla gözümün önünden gitmiyor. Bulut'un yanında ağlamamaya çalışıyorum. Ama banyoda, lavaboda ve Bulut uyurken çok ağlıyorum. Sabah uyandığımda, bazen gözlerime bakıyor ve aniden sarılıyor bana. Ağladığımı anlıyor çünkü. Bir de ona sarılırken ağlıyorum. Bu acı, kalıcı...

Ama karnımdaki bebeğim için dayanacağım. İyi olacağım.

"Aşkım!" deyince, bana doğru yürüyen Bulut'a baktım. Gülümseyerek, sarıldım hızlıca.

"Nasılmış benim güzelim?" deyince, dudağından öptüm ve sigara kokusunu içime çektim.

"İyiyim,sen nasılsın?"

"İyiyim, gözlerine bakınca aşık olduğum kadın." deyince, gülümsedim.

"Bugün seni harika bir yere götüreceğim." deyince, ona ciddice baktım.

"Nereye?"

"Bayılacaksın." dedi ve elimi tuttu. Saçımı öpüp, gülümsedi.

"Hadi,içeri girelim güzelim."

"Tamam."

İçeri girdiğimizde, ceketini askıya astı ve koltuğa doğru yürüdü. Pantolonunu çekiştirerek oturdu ve elini, bacağıma koydu.

"Kahve yapayım mı, içer misin?" dedim, gülümseyerek. O ise gülümseyerek, kafasını salladı.

Yavaşça mutfağa doğru yürüdüm. Karşılıklı kahve içmeyi özlemişim.

☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️

Tüm günü sohbet ile geçirdik. Bulut, oldukça sakin ve huzurlu görünüyordu. Aslında aklım buna çok takıldı. Normalde bir kere de olsa somurturdu. Ama tüm akşam boyunca sadece gülümsedi ve bu gerçekten de samimi bir gülümsemeydi.

Gece yatakta iken, onu izlemeye karar verdim. Uykum da yoktu zaten. Kolunun altına girip, kafamı göğsünün altına yerleştirdim.

"Uykun var mı güzelim?" dedi, sakince.

"Hayır,bugün yok."

"Neden, bir şey mi düşünüyorsun?" deyince, ses tonumu ayarlamaya çalıştım.

"Oldukça mutluyum bugün. Hiç sorun yok." dedim, gülerek. O da saçlarımla oynamaya başladı.

"Bugün gittiğimiz yer nasıldı?" dedi, gülümseyerek.

"Bayıldım, dediğin gibi. En çok da yemeklerini beğendim." dedim. O da güldü ve saçımdan öptü.

"Bir de oranın yemeklerini tat istedim."

"Çok güzeldi!" dedim, iyice sokularak.

"Güzelim benim..." dedi, huzurlu bir ses tonuyla.