Sert Koruyucu Kız 2-Karanlık

☁️42.Bölüm (FİNALE BİR BÖLÜM KALA)

 
Kesinlikle bu bölümü bitse bile yeniden başlatıp şu parça ile dinleyiniz.

"Who Will Remember Me - By Twelve Titans Music"  Bulamazsanız, medyaya ekledim. Bölüm sonundaki fotoğraflara bakmayı unutmayın.

Bulut'un Bakış Açısından

"Ben de seni seviyorum güzelim." dedim, bağırarak.

Benden uzaklaşmaya devam ediyordu. Bu kalp kaç kere daha böyle parçalanacak?

"Bana söz ver demiştim! Hiçbir yağmurun altında tek bırakma beni demiştim..." dedim, ağlayarak.

"Sana ne çok şey söyledim, Pinhan." diyerek, tüm bedenimi ayakta tutmaya çalıştım. Tetiği çektim ve ilk mermi, Pinhan'ın göğsüne girdi.

Bunu ben yaptım. Evet, ben.

Üç dakika boyunca, elimdeki tabancayla uzakta bekledim. Nasıl?

Nasıl yapabildim bunu? Ben...

Meleğimi mi öldürdüm?

"Pinhan..." dedim, anlam vermeye çalışarak. Tanıyamıyorum kendimi.

Tabancayı yere atarak, yanına koştum.

"Yağmur'um..." dedim, kafasını dizime koyarak.

"Kurban olurum sana ben. Lütfen beni bırakma..."dedim,alnından öperek.

Gözlerimden akan yaşlar, onu görmemi engelliyordu. Durduramıyordum.

Nabzı yok denecek kadar azdı...

İlk yardımı yapsam bile, şansım yok. Bulunduğumuz yer öyle uzaktı ki, yine de hızla ilk müdahaleyi yapmaya başladım.

Ellerini ,yavaşça koluma doğru götürüyordu. Gözleri baygın, bana bakıyor. Yüzü gittikçe sararıyor...

"Benim meleğim, kurban olduğum dayan." dedim, ağlayarak.

Ayağa kalktım ve ambulansı aradım. Yanımda duran ağaca yumruk atmaya başladım.

İçimdeki yangın geçmiyor! Ne yaptım ben lan?! Ne yaptım ben?!

Tekrar başını, dizime koydum ve sımsıkı tuttum başını.

"Ne olur, beni affet. Affet beni güzelim, ne olur."

"Kurban olurum sana. Meleğim, nasıl kıydım ben sana?"

Konuşmaya çalışır gibi ağzını açıyordu ama ne bir harf ne de bir ses çıkıyordu ağzından...

"Konuş güzelim, yaşıyorum de bana!"

Gözyaşlarım tüm gözümü yakmaya başlayınca, Pinhan'ın elini sıkıca tuttum.

"Güzelim, beni bırakma."

Beni duymuyor...

Artık ne bana bakıyor, ne de beni duyuyor...

Onun mavi gözlerini göremiyorum.

İçimdeki ateş, tüm vücuduma yayıldı. Parmaklarım soğudu. Onun için ısıttım. Tuttuğum eli, soğumasın diye.

"Ben ne yaptım, ne yaptım?"

Bağırınca, nefesimin gittikçe düzensizleştiğini hissediyordum. Ayakta, bir canavar gibi sallanmaya başladım. Ne yapacağını bilmeyen, beyinsiz bir canavar.

Onun ölümünü izlemek, dünyadaki acıları sollar. Sevdiğim kadın, mavi gözlü prensesim, asi meleğim, dünyam...

Gidiyorsun ve ben bir şey yapamıyorum. Çünkü her şeyi ben yaptım. Tüm her şeyin suçlusu benim.