Sert Koruyucu Kız 2-Karanlık

☁️39.Bölüm

Bu bölümü, NF'nin Remember This parçası ile okumanızı öneririm, çok önemli bir parça ve bu bölüme ayırdığım için  özel bir anlamı var.

Bulut'un Bakış Açısından

Uyandığımda, Pinhan yanımda yoktu. Aşağıda kahvaltı hazırlıyordur kesin. Keşke ilk ben kalksaydım. Ona bugün de ben hazırlamak isterdim.

Banyoya girip, elimi yüzümü yıkadım. Üstüme yeni bir kazak geçirdim ve aşağıya doğru yürüdüm.

"Güzelim!" dedim, mutfağa koşarak.

Bugün içimde çocuksu bir mutluluk var.

"Güzelim, neredesin?" dedim, odaya da bakarak. Buralarda değildi. Balkonda mıydı yoksa, bu havada?
Balkonun kapısını açtım ve iyice baktım.

Yoktu...

Gözüm yerdeki kurumuş kanlara dikildi.

Ne? Bir şey mi oldu?

Hayır, hayır.

Koşarak yıkarı çıktım ve telefonumu elime aldım. Hemen Pinhan'ı aradım.

Ulaşılamıyor...

S*ktir!

Bir şey oldu. Acilen pantolonumu giyinip, çekmeceden silahımı aldım. Dışarı koşarak, nefesimi kontrolde tutmaya çalıştım. Kalbim duracak gibi...

Yerde duran, ekranı çatlamış telefona baktım. Pinhan'ın telefonu...

Bu Pinhan'ın, Pinhan'ımın...

"Pinhan!"

Sesim,yankılanırken arabama koşuyordum. Hayır, hayır! Ona zarar gelmedi. Ondan, herkesi uzaklaştırmıştım. Kimse yok.

Arabayı hızlıca sürerken, Tolga'yı aradım.

"Aç,aç... Neredesin?!"

Hızla giderken, aynı zamanda içimdeki şeytana sövüyordum. Kafayı yemek istemiyorum, lütfen.

Tolga'yı tekrar aradım. Açmıyor, lanet olsun!

Başka kimi arayabilirim? Kimi?!

Beril, Beril...

Onu aramalıyım.

Aç, bari sen aç...

"Alo, Bulut?" deyince, yüksek sesle karşılık verdim.

"Beril! Tolga'ya ulaşamıyorum. Sabah kalktığımda, Pinhan yoktu."

"Nasıl yoktu?" deyince, dudağımı sertçe ısırdım ve ağlamama engel olamadım.

"Yanımda değildi... Balkonda kan lekeleri vardı ve dışarıda telefonu..."

"Tamam, konuşma. Kötüsün. Ben bakıyorum, sana geri döneceğim. Beni bekle."

Telefonu kapattım ve bir yerde arabayı park ettim. Telefonumu da alıp, arabadan indim.

Beynim susmuyor. Susmuyor, olmuyor. Burada kahroluyorum! Neredesin? Öleceğim, lan!

Pinhan, çık ortaya...

☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️☁️

Bir saat boyunca, olduğum yerde delirmek üzereydim. Gözlerim bulanıklaşmıştı artık. Beril, beni aradığında yüz yüze görüşelim dedi. Ve benim cevabımı beklemeden kapattı. Konumu attım ve hala gelmesini bekliyorum.

Kötü bir şey oldu, kötü bir şey...

Bak Bulut, uyudun ve neler oldu... Birisini yanından öylece kaybettin.