Sert Koruyucu Kız 2-Karanlık

☁️40.Bölüm

  Bu bölümü, Priscilla's Song parçası ile okumanızı tavsiye ederim.         

                 ~ 8 Ay Sonra ~

  

        Pinhan'ın Bakış Açısından

"Hayır, anlamak istemiyorsun sanırım. Bu dosyaları buraya yerleştirmek için dört gündür uykusuzluk çekiyorum."

"Tamam, anlıyorum ama diğer dosyaların yanına koyman lazım."

"Tamam, inatçı."

Elime kahvemi aldım ve dışarıya çıktım. Bir köşede oturarak, cebimdeki sigara paketini çıkardım.

"Bana haber vermeden sigara keyfi ha?"

Bir anlık gülümsedim ve bir tane de arkadaşıma uzattım.

"Sağ ol."

Sigaramı içerken, gökyüzüne baktım. Bugün yağmur yağacak belli. En iyisi akşamına hemen yorgan altına girmek.

"Onu hala düşünüyorsun değil mi?"

Yedi aydır tanıdığım, en yakın arkadaşım Tuğçe 'ye baktım. Her şeyimi biliyor. Bu şehire ilk geldiğimde, bana çok yardım etti. Halbuki burada yalnız başıma, kafayı yiyeceğim sanmıştım. Bugün Şubat ayının ikisi, Bulut' un doğum günü. Ve Tuğçe bunu biliyor. Ondan bahsederken, doğum gününü söylemiştim.

"Evet,düşünüyorum."

"Hiç ona geri dönmeyi düşünmedin mi? Merak etmedin mi?" deyince, gülümsedim ve kahvemden yudumladım.

"Geri dönmeyi hiç düşünmedim. Ama elbette merak ettim."

"Özledin mi?" deyince, derin bir iç çektim.

"Bu gece eğlenelim mi?"

Böyle söylediğimde, bana tuhaf tuhaf baktı. Sonra da sigarasını içmeye devam etti.

"Olur. Nerede takılacağız?"

"Her zaman gittiğimiz bara gideriz. Oranın içkileri çok iyi oluyor." dedim, gülerek.

"Desene, bugün de seni masadan toplayacağım."

"Kesinlikle." dedim, gülmeye devam ederek.

Sigaramız bitince, ayağa kalktık. Tuğçe, saçlarımı arkaya atarak gülümsedi.

"Umarım gerçekten iyisindir."

"Gerçekten iyiyim." dedim, gülümseyerek.

"Bu gülümsemeyi tanıyorum." dedi, gözlerini kısarak.

"Bu gülümsemeyi en son üç ay önce, balkonda çay içerken atmıştın. Ve sonra ne olduğunu çok iyi hatırlıyorum." deyince, gülümsemeyi bıraktım.

"Alakası yok. Artık iyi hissediyorum."

"Peki, yukarıda görüşürüz." deyip, yanımdan ayrıldı.

Yere çömeldim ve bir tane daha sigara yaktım. Üç ay önce, çok kötü ve berbat hissediyordum. Onu bıraktığım için, buraya gelip yeni bir hayat kurduğum için. Bebeğimi kaybettiğim için... Son çare olarak intihara kalkıştım. Ve pişman oldum. Çünkü sadece kendime zarar verdim. Tuğçe, bileklerime baskı uygularken ağlıyordu. Sadece o sahneyi hatırlıyorum. Sonrası gözlerimi açtığımda, hastanede oluşum...

Hepsi bu. Hepsi gerçek. Hepsi acı.

Bir yerde iş bulmak hiç zor olmadı. Bir holdingte direkt sekreter olarak işe başladım. Maaşı da çok iyi.