Dwa kontynenty. Świat przepełniony kwiatami oraz kraina tajemnic. On żyje od dawna. Okrywa go krwawa mgła pokoleń. Ona poznaje świat. Jej pojawienie się przynosi promienie nadziei i szczęścia. Zupełnie obce byty, nigdy nie marzyły o takim spotkaniu...
Trzy zielone listki unosiły się i opadały. Powietrze raz za razem wypełniało się gryzącym w gardle pyłem i piachem. Wśród głośnych wiwatów i krzyków demonów, na podziemnym dziedzińcu dwa osobniki stały w centrum tego wszystkiego siłując się spojrzeniami. Obie całe pocięte, ubrudzine we krwi i piachu, ciężko oddychały. Walka trwała już ponad godzinę lecz mimo to wszyscy gapie wciąż z pasją obserwowali zmagania. Jedna tylko osoba, znudzona już tą szarpaniną po raz kolejny zaczęła się bawić listkami kręcąc nimi w małym tornadzie na ręce.
- Odszczekaj to! - krzyknęła demonica o krótkich białych włosach
- He? Ale to prawda? - drwiła druga o długich, lekko pofalowanych włosach
- To czemu niby cały czas jęczysz? - odbiła piłeczkę - A może jednak jestem silniejsza od ciebie tylko twoja pieprzona duma nie chce tego uznać! -
- Ja ją zaraz rozerwę! - warknęła - I guzik mnie obchodzi, że jest moją siostrą! Nikt nie będzie mi tak gadał! -
- Hej, Mirajane! Nie gorączkuj się tak. Bo jeszcze się twój mózg przeciąży -
- Za to twój Lisanno, jest mniejszy od ptasiego mużdżka. Żałosne, że mam taką kaleką siostrę! -
Parę sekund później, kurz znów wzbił się w górę pod wpływem pędu obu demonic. Krzyki publiczności zagłuszyły ich wyzwiska całkowicie. Piękna demonica imieniem Mirajane przybrała swoją firmę niższego Etheriousa zwaną Alegria i z całą wściekłością, rzuciła się na młodszą siostrę.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Tamta nie czekając na nią, również przybrała formę niższego Etheriousa uzbrajając się w pazury, kły i ogon. Dzięki niej mogła zwiększyć swoją szybkość i zwinność. Jak pantera, zwinie uniknęła pierwszego ciosu i korzystając z okazji, wbiła pazury w twarz Mirajane. Krzyk bólu z przekleństwami rozniósł się po podziemnym dziedzińcu. Mira wkurwiona na całego, złapał za ogon Lisanny i ciągnąć dziewczynę do sobie, złapała ją za kark i rękę. Następnie tworząc mały wybuch, połamała jej kości w lewej ręce. Tym razem to Lis zawyła z bólu.
- To się robi już nudne. Ile można patrzeć na to. - westchnęła Wendy.
Zaraz znów za pomocą swojej regeneracji wyleczą się częściowo i znów zaczną się obkładać.
- Um, przepraszam. - głos strażnika przerwał mi zabawę listkami.
- Jestem zajęta! Nie widać! - warknęłam wściekła
Strażnik oczywiście cofnął się odruchowo w tył. Był w końcu zwykłym demonem a ja jestem demonem z zdolnością Dragon Slayer. Stoję wyżej w hierarchii od wszystkich tutaj zebranych na dziedzińcu gapiów. Nawet te demonice, siostry Strauss są niżej, więc jeśli bym kazała im skończyć tą walkę, to natychmiast by przerwały, potulnie słuchając.
